What
is the best practice to lead a happy life? Bhagawan lucidly explains to us the
secret from our ancient seers today.
Some
people may laugh at devotional singing (Bhajans) and call it mere show
and exhibition, and recommend instead quiet meditation in the silent recess of
the shrine room. But coming out and doing Bhajan in company of others helps in
removing egoism; one is not afraid nor ashamed to call out the Name of the
Lord. One gets inspired by the devotion of others; the company of people with
kindred sentiments helps to foster the tiny seedling from being scorched by the
heat of derision. A person will sweep the floor of his room with a broom when
nobody is looking on; but to do the same act when people are looking on
requires some mastery over the ego. Jayadeva, Gouranga, Meera, Purandaradasa,
Thyagaraja and the like sang their hearts out to the Lord and were thrilled at
the thought of the Lord, because they had Love for God in such a pure and
overpowering form. Selfless love fills your mind with joy and hope.
- Divine Discourse, Sep 29, 1960.
Singing the
Lodr’s name should become an exercise in mutual sharing of joy and
holiness.
-BABA
Ποια είναι η άριστη πρακτική που οδηγεί σε μια ευτυχισμένη
ζωή; Ο Μπάγκαβαν μας εξηγεί σήμερα με σαφήνεια τούτο το μυστικό από τους
αρχαίους μας οραματιστές.
Ορισμένοι άνθρωποι μπορεί
να περιγελούν την λατρευτική υμνωδία των Μπάτζανς και να την αποκαλούν απλή
προβολή και επίδειξη, να προτείνουν δε στη θέση της τον σιωπηλό διαλογισμό που
γίνεται σε αθόρυβο απομονωμένο σημείο κάποιου ιερού χώρου. Ωστόσο, η υμνωδία με
Μπάτζανς, που γίνεται μαζί με άλλους, βοηθάει στην κατανίκηση του εγωισμού. Ο
άνθρωπος δεν φοβάται ούτε ντρέπεται να εκφωνεί μεγαλοφώνως το Άγιο Όνομα του
Κυρίου. Εμπνέεται μάλιστα από την ιερή αφοσίωση και την ευσέβεια των άλλων. Η
συναναστροφή με ανθρώπους, που έχουν συγγενικά συναισθήματα, βοηθάει να
στηριχτεί το μικρό δεντράκι και να μην κατακαεί από τη ζέστη και τον εμπαιγμό.
Ο άνθρωπος σκουπίζει το πάτωμα του δωματίου του με τη σκούπα, όταν κανείς δεν
τον κοιτάζει. Αλλά, για να κάνει την ίδια εργασία, ενώ άλλοι τον παρακολουθούν,
αυτό απαιτεί να έχει κάποια κυριαρχία επάνω στο
εγώ του. Πρόσωπα όπως ο Τζαγιαντέβα, ο Γκουράνγκα, η Μήρα, ο
Πουρανταραντάσα, ο Τιαγκαράτζα και άλλοι έψαλαν μέσα από την καρδιά τους προς
τον Κύριο και συγκλονίζονταν με την σκέψη του Κυρίου, γιατί έτρεφαν αγάπη για
τον Θεό που ήταν τόσο πολύ αγνή και τόσο παράφορη. Η ανιδιοτελής αγάπη
πλημμυρίζει το νου σας με χαρά και ελπίδα.
Η εξύμνηση του Αγίου Ονόματος του Κυρίου πρέπει να γίνει
άσκηση για αμοιβαία ανταπόδοση χαράς και αγιότητας.
-ΒΑΒΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ένα σχόλιο