THOUGHT FOR THE DAY

Σκέψη της ημέρας

Why should we persist in our spiritual practices and how long should we continue? Bhagawan lovingly explains to us through a practical and wonderful example.

The infant doesn’t know the taste of milk. But by taking it daily, it develops a deep attachment for it, such that when milk is to be given up and rice substituted, it starts to protest. But the mother doesn’t despair; she persuades the child to take small quantities of cooked rice daily, and slowly, the child starts liking rice and gives up milk. Milk though once its natural food, is replaced by rice through practice to such an extent that if rice is not available for a day, the child feels miserable. So too though sense pleasures are ‘natural’ at first, by means of practice and listening to the wise, slowly the joy derived from listening and recapitulating the glories of the Lord is grasped. Over time, the company of the worldly who chatter about the senses or sense-objects will no longer attract; the company that exults in the Love of Lord becomes sweeter and then you begin to genuinely experience the Divine.

Bhagavatha Vahini, Ch 1, “The Bhagavatha” 

Character is built up by constant practice of good actions.

                                                                                                      -BABA

Γιατί πρέπει να επιμένουμε στις καθιερωμένες πνευματικές μας συνήθειες και πρακτικές και για πόσο διάστημα πρέπει να συνεχίσουμε να το κάνουμε; Ο Μπάγκαβαν με αγάπη μας το εξηγεί χρησιμοποιώντας ένα πρακτικό και θαυμάσιο παράδειγμα.

Το βρέφος δεν γνωρίζει τη γεύση του μητρικού γάλακτος. Αλλά, πίνοντας γάλα από το στήθος της μητέρας του καθημερινά, αναπτύσσει μεγάλη προσκόλληση προς αυτό, τόσο μεγάλη μάλιστα ώστε, όταν πρέπει να διακοπεί η χορήγηση γάλακτος στο νήπιο και να αντικατασταθεί το γάλα με τη χορήγηση ρυζιού, το παιδί  αρχίζει να διαμαρτύρεται. Αλλά η μητέρα δεν απελπίζεται από την αντίδρασή του. Πείθει το παιδί της να δέχεται λίγο μαγειρεμένο ρύζι καθημερινά  και έτσι το ρύζι αρχίζει να του αρέσει. Τότε το παιδί εγκαταλείπει το μητρικό γάλα. Το γάλα, παρότι ήταν κάποτε η φυσική τροφή του παιδιού, αντικαθίσταται από το ρύζι με τη βοήθεια της καθημερινής πρακτικής και της συνήθειας, σε τέτοιο βαθμό δε, ώστε, αν το ρύζι λείψει για μια μέρα, το παιδί θα νοιώθει δυστυχισμένο. Κατ’ ανάλογο τρόπο, οι αισθησιακές απολαύσεις είναι «φυσικές» στην αρχή, όμως με τη βοήθεια της άσκησης και ακούγοντας τα λόγια των σοφών, σιγά-σιγά ο πιστός απολαμβάνει μέγιστη χαρά ακούοντας για την δόξα και το μεγαλείο του Θεού. Με τον καιρό, η ανάμιξη και συναναστροφή με τα πράγματα και τους ανθρώπους του υλικού κόσμου, οι οποίοι μιλούν για τις αισθήσεις ή για τα αντικείμενα των αισθήσεων, δεν θα προσελκύει πια και δεν θα παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον. Η συναναστροφή με πιστούς, που χαίρονται και αγάλλονται εξυμνώντας την Αγάπη του Θεού, γίνεται γλυκύτερη και τότε αρχίζετε να βιώνετε γνήσια την Θεία Φύση.    

Ο χαρακτήρας διαμορφώνεται με την αδιάκοπη πραγματοποίηση καλών πράξεων.

                                                                  -ΒΑΒΑ

Source: SAI INSPIRES