THOUGHT FOR THE DAY

Σκέψη της ημέρας

What is true and selfless devotion? Bhagawan lovingly explains to us today drawing an example from the life of the Gopikas.

Once Krishna feigned that he was suffering from headache for which the cure was the application of the dust from the feet of a devotee on His head. Sage Narada sought to collect the dust from Satyabhama, Rukmini and others, whom he regarded as great devotees of the Lord. But all of them declined to give the dust from their feet because they considered it sinful to offer their dust to be placed on the Lord's head. Ultimately Narada went to the Gopikas, who did not have the slightest hesitation to offer the dust from their feet, if only it would give immediate relief to the Lord, regardless of the consequences to themselves. The Gopikas did not consider whether it was right or wrong for them to offer the dust of their feet. Their only concern was relief to their Lord by any means. They declared, "Our entire life is dedicated to Krishna. His joy is ours." This was the spirit of oneness with which they offered the dust of their feet. At that very moment Krishna was rid of His ailment and Sage Naradha too learnt a lesson!

- Divine Discourse, Aug 21, 1992. 

To the person who has completely surrendered, everything that they experience (good or bad) is a gift from God.

                  -BABA

Ποια αφοσίωση είναι αληθινή και ανιδιοτελής; Ο Μπάγκαβαν μας το εξηγεί σήμερα με αγάπη χρησιμοποιώντας ένα παράδειγμα από τη ζωή των Γκόπικας.

 

Κάποτε ο Κρίσνα προσποιήθηκε πως υπέφερε από πονοκέφαλο και για να γιατρευτεί χρειαζόταν να τοποθετηθεί στο κεφάλι Του σκόνη από τα πόδια ενός πιστού. Ο σοφός Νάραντα ζήτησε να μαζέψει σκόνη από τα πόδια της Σατυάμπαμα, της Ρούκμινι και από άλλους, που τους θεωρούσε σπουδαίους πιστούς του Κυρίου. Αλλά όλοι αρνήθηκαν να δώσουν σκόνη από τα πόδια τους, γιατί το θεωρούσαν αμαρτία να προσφέρουν από τη σκόνη τους για να τοποθετηθεί στο κεφάλι του Κυρίου. Τελικά, ο Νάραντα πήγε στις Γκόπικας, που διόλου δεν δίστασαν να προσφέρουν την σκόνη από τα πόδια τους, αφού θα ανακούφιζε αμέσως τον Κύριο, ανεξάρτητα από τις συνέπειες που αυτό θα είχε στις ίδιες. Οι Γκόπικας δεν εξέτασαν αν ήταν σωστό ή λάθος για τις ίδιες να προσφέρουν την σκόνη που είχαν στα πόδια τους. Το μόνο που τις ενδιέφερε ήταν η ανακούφιση του Κυρίου με οποιονδήποτε τρόπο. Είπαν: «Ολόκληρη η ζωή μας είναι αφιερωμένη στον Κρίσνα. Η χαρά Του είναι χαρά μας». Αυτό ήταν το πνεύμα της απόλυτης ενότητας στο ένα με το οποίο πρόσφεραν την σκόνη από τα πόδια τους. Εκείνη ακριβώς την στιγμή ο Κρίσνα ελευθερώθηκε από την αδιαθεσία Του και ο σοφός Νάραντα πήρε και αυτός το μάθημά του.   

 

Για τον άνθρωπο, που έχει παραδοθεί πλήρως στον Κύριο, οτιδήποτε βιώνει (καλό ή κακό) είναι δώρο που του το προσφέρει ο Θεός.

                                             -ΒΑΒΑ

 Source: SAI INSPIRES