What
is the characteristic of a true devotee? Bhagawan lovingly gives us a barometer
for self-evaluation today.
From the point of
view of what one achieves at the end of the journey, there is no difference
between a liberated soul (jivanmukta) and a devotee; both are beyond ego
(ahamkara), nature (prakriti) with its three attributes or gunas,
and the rules and regulations (Dharma) that govern the caste-stage of
life (varna-ashrama). The hearts of such will be full of compassion and
be filled with the urge to do good to the world. Their divine bliss born of
oneness impels them to act in this way. They will have no desires, for desires
are the products of feelings of ‘I’ and ‘mine’. Only after these desires are
uprooted do people become true devotees, right? So there can be no room in them
for desires. They are truly speaking devotees of the embodiments of immortality
(amrita-swarupa). For those with that immortal nature, there can be no
appetite except for the sweetness of spiritual bliss (ananda).
- Prema Vahini,
Ch 39
A true
devotee filled with love for the Lord welcomes what may appear as punishment as
something for their own good.
-BABA
Ποιο είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του αφοσιωμένου
πιστού; Ο Μπάγκαβαν μας δίνει σήμερα με αγάπη ένα βαρόμετρο για να αξιολογούμε
τον εαυτό μας.
Από την άποψη του τί έχει
κατορθώσει ο άνθρωπος στο τέλος του ταξιδιού του, δεν υπάρχει καμιά διαφορά
μεταξύ μιας απελευθερωμένης ψυχής και ενός αφοσιωμένου πιστού. Και οι δυο τους
είναι απαλλαγμένοι από το εγώ, από την φύση με τις τρεις της ιδιότητες (τις γκούνες)
και από τους νόμους και τους κανόνες που καθορίζουν την κοινωνική θέση στη ζωή.
Η καρδιά τους είναι πλημμυρισμένη από συμπόνια και από την εσωτερική
ακατανίκητη τάση που τους ωθεί να κάνουν το καλό στον κόσμο. Η θεϊκή τους ευδαιμονία, που προκύπτει από
την απόλυτη ενότητα των πάντων στο ένα, τους υποχρεώνει να ενεργούν κατ’ αυτό
τον τρόπο. Δεν διακατέχονται από καμιά επιθυμία, αφού οι επιθυμίες προέρχονται
από την αίσθηση του «εγώ» και του «δικό μου». Ο άνθρωπος γίνεται αληθινά
αφοσιωμένος πιστός, μόνο αφού κατορθώσει να ξεριζώσει από μέσα του αυτές τις
επιθυμίες. Ορθά; Συνεπώς, αυτοί οι πιστοί δεν αφήνουν μέσα τους κανένα
περιθώριο για επιθυμίες. Είναι απόλυτα αληθινός ο λόγος ότι οι αφοσιωμένοι
πιστοί είναι ενσαρκώσεις της αθανασίας.
Εκείνοι που η φύση τους είναι αθάνατη, δεν μπορούν πια να ορέγονται, να
επιθυμούν βαθιά, οτιδήποτε άλλο εκτός από την γλυκύτητα της υπέρτατης θείας
ευδαιμονίας.
Ο αληθινός αφοσιωμένος πιστός, που είναι πλημμυρισμένος από
αγάπη για τον Κύριο, καλωσορίζει οτιδήποτε μπορεί να φαίνεται σαν τιμωρία και
το αποδέχεται ως κάτι που αποσκοπεί στο καλό του.
-ΒΑΒΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ένα σχόλιο