Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011
Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011
Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011
Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011
Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011
ΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ 21-12-2011 THOUGHT FOR THE DAY
Ενσαρκώσεις της Αγάπης.
Σ' αυτόν τον κόσμο δεν υπάρχει τίποτα που να είναι πιο πολύτιμο απ' το χρόνο. Μην σπαταλάτε λοιπόν ούτε ένα λεπτό απ' εκείνον. Οι άνθρωποι σήμερα τείνουν να σπαταλούν τον χρόνο τους σε ιδιοτελείς επιδιώξεις αντί να τον αφιερώνουν σε ανιδιοτελή υπηρεσία. Είναι πρόθυμοι να δεχτούν βοήθεια απ' τους άλλους, αλλά δεν έχουν καμμία επιθυμία να βοηθήσουν εκείνοι. Υπάρχουν δύο τύποι ανθρώπων. Οι διεφθαρμένοι και οι μεγαλειώδεις. Οι διεφθαρμένοι είναι εκείνοι που ζητούν ή παίρνουν πράγματα απ' τους άλλους κι όχι μόνο ξεχνούν την υποχρέωση που έχουν , αλλά προσπαθούν ακόμα και να βλάψουν εκείνους που τους βοήθησαν. Οι μεγαλειώδεις είναι εκείνοι οι οποίοι έχουν φυσικό χαρακτηριστικό τους γνώρισμα να σπεύδουν να προσφέρουν βοήθεια στους άλλους. Αν δώσουν τον λόγο τους, προσπαθούν πάντα να τον τιμούν, όποιες κι αν είναι οι δυσκολίες και τα εμπόδια που θα συναντήσουν. Μέσω των καλών πράξεων αλλά και της αυτοθυσίας να τρέφετε συναισθήματα αγάπης ώστε ν΄απαλλαγείτε απ τα άσχημα χαρακτηριστικά σας και να ζήσετε μια ζωή άξια σεβασμού.
-BABA
Embodiments of Love! There is nothing more precious in the world than Time; do not waste even a single minute of it. People today tend to waste their time in selfish pursuits instead of devoting it to selfless service. They are eager to receive help from others, but have no desire to be helpful. There are two types of human beings - the degraded and the sublime. The degraded are those who seek or receive things from others and not only forget to repay the obligation, but even try to harm those who have helped them. The sublime are those whose natural trait is to go to the aid of others. If they give a word they will try to honour it, whatever be the difficulties and obstacles. Through good deeds and sacrifice, foster the feeling of love, get rid of evil traits and lead a worthy life.
-BABA
Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2011
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ !!!
Τα προβλήματα και οι ανησυχίες μοιάζουν με τα πουλιά. Αφήστε τα να πετούν γύρω σας, αλλά μην τους δώσετε την ευκαιρία να χτίσουν την φωλιά τους στο κεφάλι σας ...
-BABA
Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011
A Conversation with Sri Sathya Sai Baba ( 2 )
Devotee: Swami! Sometimes I feel so sad that I am so strange, so different in habits from the rest of those that come to you for succour.
Sai Baba: If your path contrasts entirely with those around you, believe that it is my will for you. Every way is my way and ways seemingly indirect may be the most direct for some spiritual seekers. For me there are no impossible cases, no incorrigible cases. Practise choicelessness as hitherto prescribed. Choicelessness is constant contentment.
Questioner: Swami, I am addicted to tea drinking, which hurts me. How can I stop this practice?
Sai Baba: Heaven is not refused to those who drink tea! A rajasic person is rendered hyperactive by tea, but to an invalid it is a welcome lift. But do not adore tea as the only reality. Now with regard to these habits that have gripped you, there are two methods by which you can discard them. The first is deprivation, denial. This can yield only temporary success. When one's determination relaxes, the habit reasserts itself and it becomes difficult to resist. The second method is to become so absorbed in something far more pleasing that the habit falls off by itself. Remember, what is transient is not important. What is important is eternal. My prescriptions are varied; they differ from person to person, from stage to stage, even in the case of the same person. All prescriptions work. Let people come to me through Bhajan, through Japa, through Meditation, through Mantras, through Tantra or Seva as I ordain. Every one will come to me; everyone has to come to me. There are no exceptions.
Devotee: We rely on your grace Swami, we yearn for it. Make us aware of it.
Sai Baba: I never asked you to earn me. I want only that you should need me. Your path is not one of merit. Bring the recurring desires of your mind to me, every time they emerge. They cannot shock me, for I willed them! Bring me your confusion, your fear, your craving, your anxiety, your inability to love the world, your hesitation to serve, your jealousy, all the deficiencies that defy your spiritual disciplines.
Devotee: How are we to do seva if we feel the urge to do so? What if the urge is absent?
Sai Baba: There are many ways to serve the world. You can serve, if not actively, at least by your serenity. Everyone need not do all things. Your Western heritage reveres active work. But if your being tends towards serenity and solitude, take it as the best. Do not be sorry for it. Only a small minority can delight in serenity and remain still. God has willed it so, otherwise, how could the world function? If stillness is your destiny, dare to be so. If you are a recluse, be a recluse, but a recluse with me. You may not be a saint, but you can peacefully be nothing. Let each be as he is, remembering, however, his source and his reality. None is as he is but for me.
Devotee: I have yet much to learn.
Sai Baba: You wish to learn from me. Well, if you are preoccupied by the body's needs, by the arrangements for its travelling, its accommodation and the food it demands, time will fly. That student learns best and fastest who does not spend his time constantly shifting from one classroom to the next. You will learn everything worth knowing in my classroom. I will expose you to all states of being, so that you may learn to rest in me in all of them. There are no insurmountable obstacles to me; there are no pre-requisites for me. I am unconditional.
Devotee: But you are absent so often and away for so long at your headquarters.
Sai Baba: Always, at every time, at every place, I am where you need me. All things without are subject to the limitation of time and space, to the material laws of Nature. My outer form is no exception! If you would perceive my physical form, it must come within the range of your gaze, so position yourself so that you can see it. And even then, it may not gaze at you. But, I am omnipresent! The limitations of the body and the outer senses do not hold for the inner vision. Therein, you can see me at any time and any place and receive darshan. The outer vision is purposely insufficient, instantaneous, transitory, casual, so that you may crave for and accomplish the inner darshan. If I have separated you from my physical image off and on, it was only to bring you to me and to establish my presence within you. That alone will replenish you and refresh you, I know. None of my absences was a rejection or rebuke. So far as you are concerned, I intended them all. And, always, I willed that you return to me
Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011
A Conversation with Sri Sathya Sai Baba ( 1 )
Bhagavan Sri Sathya Sai Baba giving darshan in Prashanti Nilayam in the years '70
The following conversation between a devotee and Sai Baba took place in Prasanthi Nilayam many years ago and was first published in an early issue of the Sanathana Sarathi, the official ashram magazine.
Devotee: Swami! The world is very cruel to me.
Sai Baba: That is its nature. The purpose of the world is frustration; it has to engender need. When the need is strong enough, the individual seeks fulfilment.
Devotee: And fails!
Sai Baba: Only when he seeks fulfilment without! Within him, he can get it. The within is accessible always; it is ever responsible. There is pain only so long as attachment for outer forms remains. Ultimate relief from pain can come only with the loss of ego, the neutralisation of that which reacts to something as pain and something else as pleasure, whose memory, whose conditioning, helps to recognise the dualities of joy and grief.
Devotee: But the world, Swami?
Sai Baba: The world is pain. Expect nothing from the world but that. I willed the totality of your conditioned existence to be pain, in order to draw you to me.
Devotee: Which I can, at best, only hope to attain.
Sai Baba: God asks for neither hope nor despair. They are subject to relativity. Universal Being is beyond both hope and despair, both certainty and doubt. It knows no lingering in its conclusions. It is ever flowing, in all directions, and in none of them.
Devotee: What then shall be my direction?
Sai Baba: Take what works today for today. What works tomorrow for tomorrow. One day at a time, each day for itself, each moment for itself, without a past, without memory, without conclusions.
Devotee: Conclusions?
Sai Baba: Yes. Conclusions bind; they press on the mind. The newborn baby is not confined to conclusions. All conclusions enslave. Most men are slaves to the conclusions into which they have fallen.
Devotee: Does that mean I have to give up my practice of concentration?
Sai Baba: The question that bothers you is one of fixity. You tried to fix your thought and attention on a word and later on a form, but you discovered that nothing lasts, that everything has to change. But I tell you; awareness can remain, even when form subsides, even when the word melts away.
Devotee: I find it difficult to hold my attention on form or word.
Sai Baba: Because when you try to meditate, the very trial invites the success-failure conflict onto the scene. You say to yourself, it is good to meditate on this and not that, or to meditate on that is wrong or foolish. Practise choicelessness; no objective, no intention. Be yourself. Choose no particular form, for all are equally His. Choose no particular word or sound, for all are His.
Devotee: I am often tossed between contradictory beliefs.
Sai Baba: Contradictions are inevitable. It is the very nature of this world and of the mind. But you can choose, either to be buffeted endlessly by the apparent contradictions or to remain in the calm centre of the cyclone. This is the problem of all problems, the problem of peripheral or central being.
Devotee: The circumference or the centre, the rim or the hub of the wheel?
Sai Baba: Yes. The hub is calm, steady, unmoved. But the mind will be drawn along the spokes, the objective desires, to revolve over mud and stone, sand and thorns. It will not believe that it can get bliss from the centre, rather than from the circumference, without undergoing a rough journey over turbulent terrain.
Devotee: Ultimately, it means the conquest of the mind?
Sai Baba: Learn to let all the conflicts spawned by the mind play themselves out, and cancel each other out. Be the witness to the holocaust. The ultimate solution to the conflict is not decision or even choice, but passive being. Dare to remain inconclusive. See the endless quandaries of the mind as a divine leela, God's sport, as the natural function of the bundle of desires called mind. Do not believe in mind; do not rally to its assertions and appetites. Watch the mind from a distance; do not get involved in its tumblings and turnings. Then everything becomes insignificant. When everything recedes into meaninglessness, you are in the hub, in equanimity.
Devotee: Swami, you are the hub, the spokes and the rim.
Sai Baba: Do not be concerned with who I am! Concern yourself with who you are and how you can be ever aware of that truth. Do not be a willing captive of the endless stratagems of the mind. Abstain from all that draws you into its web. I will lead you, if you rely on me. The alternatives of the world will not bring you happiness, for the mind, which revels in alternatives, is but a will-of-the-wisp, flitting before your vision. I do not judge you for what is never yours, really. Your imperfection is no obstacle for me.
Devotee: I confess that I have not always observed the rules of conduct of the Sathya Sai Organisation.
Sai Baba: Your mind keeps asking for rules. But when you get the rules, you find you cannot keep them. Rules engender rigidity, they force. They do not bloom out of love or spread love. There is always a way of doing a thing without the strain of a rule. See how unperturbed I am with your restlessness! I live thus, so that I may afford a lesson for you to learn.
Devotee: I am restless, Swami, because I yearn for rest and do not get it.
Sai Baba: It is your reaction to restlessness that is bad, not the restlessness itself. Restlessness is only the rise and fall of a wave on the ocean that you are. Nothing matters, so long as the depths are secure. Success is not important: failure does not matter. The river of eternity is flowing ever into the ocean of the Supreme Will.
Devotee: How long am I to be torn apart from that Supreme Will?
Sai Baba: You are a fraction of that Supreme Will. That is why you are afflicted with the hunger to seek It and to merge in It and to find fulfilment and bliss thereby. Turning to the world for solace and sustenance to appease that hunger has been tried by countless generations, including your own, but the hunger is gnawing still.
Devotee: What then is the proper reaction to the attractions of the world?
Sai Baba: Let go. Don't cling. Be still. Establish yourself in the homelessness of the mind; physical homelessness will not earn the victory. There are many spiritual aspirants still caught in the coils of greed, envy, pride and power seeking. They have not escaped from their homes. They have built prisons around themselves. I describe homelessness of the mind as mind abiding nowhere.
Devotee: And wandering everywhere?
Sai Baba: Do not exclude anything. Be the witness of everything. The exclusive cannot endure. God is all. Your restlessness came from exclusion, the pressure exerted by the excluded into the area from which it was excluded. All is God; how can you push God out of His Domain? Your mind concludes that the cause for the restlessness is whatever concerns it at the time. The actual cause is not that. You limit God by your assumptions, hence the restlessness. For you too are divine, and your reality protests against that limitation.
By http://www.facebook.com/nellinegovender
Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ !!! MAY HAVE A NICE WEEK !!!
The field of your heart must be cleared of bushes and thorns. It must be ploughed and furrowed, watered and dampened to depth. Then the seeds must be planted into the earth; not scattered on the surface. After planting the seeds, water the field, remove the weeds, keep away stray cattle, manure the plants, dust them with pesticides, and then you can reap the bounteous crop. Spiritual discipline (Sadhana) means and includes every one of these steps. If there is crooked vision, character, thought and feelings, how can devotion even sprout or bloom? If the lamp is not burning, it means that you have not lit it! Your spiritual progress is what is reflected back to you as Grace. Your decline is reflected back as its absence. Engage yourself in action that will direct your intellect and mind along divine and sublime channels, and win His bounteous grace through worthy action.
- Sathya Sai Speaks, Vol 5, Jan 29, 1965.
Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011
Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011
Take one step towards Me; I shall take a hundred towards you... - BABA
Take one step towards Me; I shall take a hundred towards you... - BABA
Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2011
Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011
Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!
Those who believe in only things that they can see with their limited and perverted vision or experience with their prejudiced minds or infer as true on the basis of their perverted, polluted logic, are denied the joy and elevation of spirit that all can win by contact with Baba. They do not know that syllogisms cannot contain the Incredible, that laboratories cannot compress the Inexplicable into a formula and that science deals only with the tangible, the measurable, and the calculable. But, there are worlds, and worlds of emotions, ambitions, yearnings, exultations, adorations and a host of emanations from beyond the region of the senses and the intellect, which we ignore at our peril.
Source:The Prasanthi Reporter....Looking Back
Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011
Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011
Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011
Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011
A Birthday Gift of Love and Service Thursday, November 24th, 2011
“Service to Man is Service to God”, is the oft repeated quote of Bhagawan and taking inspiration from that, the Sri Sathya Sai Organisation, Andhra Pradesh launched seven new Mobile Hospitals in Andhra Pradesh to benefit Villagers who live far away from health care facilities. The function was held in the morning in Sai Kulwant Hall.
Speaking on the occasion with his characteristic humility and grace, S.G.Chalam, State President, thanked Bhagawan for His infinite grace and compassion which inspired and motivated this project. Seven miniature mobile hospitals with most modern diagnostic equipment including Ultra Sonogram, X-ray, E.C.G., Semi Auto Analyser, Haemo Meter, Centrifuge, Auto Clave, Steam Steriliser, Eye-Refraction Equipment, Opthalmology Scope, Nebuliser, Dental Equipment and Gynecology Test Kit have been acquired to take health care to the doorsteps of the needy, ill and poor villagers in the districts of Visakhapatnam, East Godavari, West Godavari, Krishna, YSR Kadapa, Mahaboob Nagar and Hyderabad.
This short and pleasant session was followed by Bhajans and Arati.
Source: The Prasanthi Reporter
Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011
Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011
Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011
BHAGAWAN'S 86TH BIRTHDAY CELEBRATIONS - P.NILAYAM
Wed Nov 16, 2011
5:00 pm Vocal Music Concert by Sumeet Tappoo and party
Thu Nov 17, 2011
5:00 pm “Sri Rama Nama Amrutham”, a musical dance drama by Muddenahalli
Fri Nov 18, 2011
8:00 am Rathothsavam
5:00 pm Vocal Music Concert by Ms. Sumitra Guha and Party
Sat Nov 19, 2011
9:00 am Ladies Day
5:00 pm Cultural Programme
Sun Nov 20, 2011
5:00 pm Cultural Programme by Sri Sathya Sai Organisations - Overseas
Mon Nov 21, 2011
5:00 pm Drama on Convocation Eve by Students of Sri Sathya Sai Institute of Higher Learning
Tue Nov 22, 2011
10:30am Convocation of Sri Sathya Sai Institute of Higher Learning
5:00pm Video Presentation on the Occassion of 20th Anniversary of SSSIHMS, Prasanthi Gram
5:30pm ”Tala Vadya Kutcheri” by Sri Karaikudi Mani and Party
Wed Nov 23, 2011
8:00 am Panchavadyam and Bhajans
8:30 am Bhagawan’s Birthday Celebrations
5:00pm Vocal Concert by Sri Anup Jalota and Party
5:45pm Instrumental Music Concert by Padma Shri Mandolin U. Shrinivas and U. Rajesh and Party.
Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011
O ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟ ΘΕΟ...
Ο Μπάγκαβαν Σρί Σάτυα Σάι Μπάμπα ήρθε στη ζωή μου στην ηλικία των 23 ετών εντελώς ξαφνικά. Τα χρόνια εκείνα δε μ΄ενδιέφεραν οι πνευματικές αναζητήσεις και ήμουν τελείως απορροφημένος απ΄τις υλικές απολαύσεις αυτής της ζωής. Μόλις ένα χρόνο πρίν είχα χάσει το φυσικό μου πατέρα και όλες οι ευθύνες της οικογένειας είχαν πέσει πάνω μου. Θεωρούσα ότι ο Θεός ήταν κάποιος που κατοικούσε πολύ ψηλά στον ουρανό και σχεδόν Τον είχα ξεχάσει. Απ' ότι φάνηκε όμως δεν με είχε ξεχάσει Εκείνος.
Άκουσα για πρώτη φορά το Όνομά Του Σάι Μπάμπα απ' τη σύντροφό μου. Ενώ ήξερε για Εκείνον αρκετά χρόνια πριν, δεν μου είχε αναφέρει ποτέ ούτε μιά λέξη. Ένιωσα μια περίεργη επιθυμία να μάθω κι εγώ ποιός ήταν. Είδα για πρώτη φορά τη μορφή Του σε μια φωτογραφία που είχαν κάποιοι γνωστοί μας. Είναι Άγιος μου είπαν...Κάνει θαύματα...Είναι Θεός... Η Ματιά Του έμεινε μες το μυαλό μου. Έπρεπε να μάθω και άλλα πράγματα για τον Σουάμι, όπως Τον αποκαλούσαν.
Χωρίς να το πολυσκεφτώ βρέθηκα σε κάποιο κέντρο του Σουάμι στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1992. Εκεί άκουσα για πρώτη μου φορά bhajans (λατρευτικούς ύμνους). Ο leader του κέντρου, ετοίμαζε τότε μια ομάδα ανδρών και σχεδίαζε να παραβρεθεί στα εξηκοστά έβδομα ( 67) γενέθλια του Σαι Μπάμπα, περπατώντας όλη την απόσταση απ' την πόλη Μπάνγκαλορ έως το Πουτταπάρτι, η οποία ήταν 170 σχεδόν χιλιόμετρα !!! Υπερβολή σκέφτηκα μέσα μου. Κι όμως βαθιά στην ψυχή μου ήθελα να είμαι και εγώ μαζί τους. Κάτι που έγινε πραγματικότητα μόλις ένα χρόνο αργότερα. Σαν κάποιος να είχε ακούσει τις πιό κρυφές μου σκέψεις!
Ο leader είχε ζητήσει την άδεια απ' Τον Σουάμι να επαναλάβει και την επόμενη χρονιά την "PARTHI YATRA" (Ιερο προσκύνημα) όπως την αποκαλούσαν κι Εκείνος του είχε δώσει την έγκρισή Του! Μου ζήτησε να τους ακολουθήσω και να παρεβρεθώ μαζί τους στους εορτασμούς των εξηκοστών όγδοων (68) γενεθλίων Του Bhagawan. Δέχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη. To θεώρησα μεγάλη τιμή.
Συγκεντρωθήκαμε τέσσερις άντρες. Οι τρεις είχαν ήδη περπατήσει και την προηγούμενη χρονιά. Ξεκινήσαμε απ' την Ελλάδα στις 12 Νοεμβρίου 1993 και την επόμενη μέρα φτάσαμε στην Μπάνγκαλορ. Στο Πουταπάρτι την ίδια ημέρα ξεκινούσαν τα Άκαντα Μπάτζανς (εικοσιτετράωροι ψαλμοί). Στείλαμε τις αποσκευές μας με ταξί στο Άσραμ και κρατήσαμε μόνο ένα σακίδιο ο καθένας μας με sleeping bag και νερό.
Ξεκινήσαμε την επομένη μέρα το πρωί, αφού πρώτα οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου έκαναν μια σύντομη τελετή, ζητώντας την εύνοια Του Θεού για το δρόμο μας. Έσπασαν καρύδες και μας πέρασαν γιρλάντες από λουλούδια στο λαιμό! Όλα τούτα έμοιαζαν με όνειρο. Mε είχαν συνεπάρει τα χρώματα και οι μυρωδιές. 'Ενιωθα ζαλισμένος. Τι όμορφη χώρα, σκέφτηκα!
Ξεκινήσαμε να περπατάμε χάραμα σχεδόν. Ήμασταν τέσσερις Έλληνες προσκυνητές, που διασχίζαμε οδοιπορικώς την καυτή άσφαλτο σε μια επαρχία της Ν.Ινδίας, φορώντας μπλουζάκια με την ελληνική σημαία! Η φλόγα όμως που έκαιγε στην καρδιά μας ήταν πολύ μεγαλύτερη. Ο leader μας εμψύχωνε κι έψαλλε μπάτζανς σ' όλη τη διαδρομή. Εμείς ακολουθούσαμε. Σχεδόν κάθε μια ώρα σταματούσαμε να ξαποστάσουμε. Παίρναμε δυνάμεις και συνεχίζαμε. Βρέχαμε τα χείλη μας με λίγο νερό και τρώγαμε ξηρούς καρπούς.
Το πρώτο βράδυ, κοιμηθήκαμε ανά δύο σε σκηνές, δίπλα σ' ένα ναό του Κρίσνα. Ξημέρωσε κι η δεύτερη μέρα κι εμείς συνεχίζαμε να περπατάμε για να φτάσουμε στο Θεό.. Στον Βhagawan ....
Πολλές φορές τα πόδια μου πονούσαν τόσο πολύ που δεν τα ένιωθα. Το περπάτημά μας γινόταν όλο και πιο δύσκολο. Όταν οι δυνάμεις μάς εγκατέλειπαν και δεν είχαμε κουράγιο να ψάλλουμε μπάτζανς, επαναλαμβάναμε μάντρα (ιερές λέξεις) νοερά. Κάθε βήμα μας και μια λέξη. "Ομ Σρί Σάτυα Σάι Μπαμπάγια Ναμαχά". Διανύσαμε ολόκληρα χιλιόμετρα, επαναλαμβάνοντας μάντρα με τη Ιερή Μορφή Του Μπαγκαβαν σταθερά στο νου μας.
Τον νιώθαμε δίπλα μας, να μας οδηγεί και να μας προστατεύει.
Τον νιώθαμε να μας δροσίζει όταν βρέχαμε με νερό το πρόσωπό μας.
Τον βλέπαμε στα πρόσωπα των χωρικών που έτρεχαν να μας φέρουν λίγο φαγητό ή χυμό καρύδας.
Όσο μεγάλωνε η κούραση, τόσο πιο κοντά μας Τον νιώθαμε.
Όταν χάνονταν ο χρόνος και ο τόπος γύρω μας, υπήρχε μόνο Εκείνος κι εμείς ...
Ο ήλιος της Ινδίας έκαιγε και ταλαιπωρούσε τα κορμιά μας αλλά εμείς με κάθε βήμα θεωρούσαμε ότι προσεγγίζαμε όλο και πιό κοντά στο Θεό. Καθώς η νύχτα έριχνε απότομα τα πέπλα της , απομακρυνόμασταν απ' το δρόμο κι αποκαμωμένοι πια ξαπλώναμε. Προσευχόμασταν κι παραδινόμασταν στην αγκαλιά του Πατέρα μας. Εκείνος απάλυνε τους πόνους μας και μας ευλογούσε να συνεχίσουμε την πορεία μας. Τέσσερις ολόκληρες νύχτες κοιμηθήκαμε στην άγια γη της μακρινής Ινδίας. Ο φόβος δεν μας άγγιζε. Δεν νιώθαμε τίποτα άλλο πέρα απ την λαχτάρα να συναντήσουμε Τον Bhagawan.
Tην πέμπτη μέρα, 18-11-1993 φτάσαμε στον προορισμό μας. Ήταν σχεδόν μεσημέρι Πέμπτης όταν περάσαμε την πύλη του P. Nilayam. To απόγευμα της ίδιας μέρας ο Bhagawan με ευλόγησε να έχω το πρώτο μου Ντάρσαν.
Πλησίασε κοντά μας χαμογελώντας, πήρε τα γράμματά μας και όλο στοργή και ενδιαφέρον μας ρώτησε αν είμαστε κουρασμένοι.
- " Πόσοι είστε ; " ρώτησε τον leader και μας έκανε νόημα να σηκωθούμε . Προχωρήσαμε προς το δωμάτιο συνεντεύξεων. Είχε σταθεί στην πόρτα, μας χτυπούσε στοργικά στην πλάτη και ρωτούσε τον καθένα μας χωριστά, αν πονούσαμε.
Αυτή ήταν η πρώτη και η τελευταία μου συνάντηση με Τον Αληθινό Πατέρα όλων μας, Τον Bhagawan Sri Sathya Sai Baba.....
Ανδρέας Κ.
A devotee from Greece - Prof. Anil Kumar's talk -
NOVEMBER 1st and OCTOBER 28th, 2002
A Devotee from Greece
Now I come to the 1st of November and also on the 28th
of October. These two days are important in the sense that Swami spoke
to a gentleman from Greece. The gentleman’s name is George. Swami
stood there and just called, "Hey, Greece, come here."
The gentleman came crawling forward. I wondered if something was wrong with his feet, or something like that?
Swami said, "See how he’s coming?"
"Swami, he’s crawling on his knees."
"Out of devotion. He's not like you - to walk like rowdies. No, no. You see, he feels devotion."
"Oh, I see, Swami."
The fellow came forward and Swami asked, "Boy, what’s your name?"
"George, Swami."
"Oh, George, hmmm. What do you do?"
"Swami, I run a bookstore."
"What is the name of the bookstore?"
"’Ananda’, Swami, ‘Ananda’."
"Oh! Who else assists you?"
"Swami, my sister helps me."
"Oh, I see. What do you do?"
"Swami, bookstore cleaning, selling and all that."
"Oh, then what else?"
"We sing, Swami."
"What do you sing?"
"Sai bhajans."
"When do you sing?"
"Throughout the day."
"Where do you sing?"
"Everywhere."
Swami said, "See his devotion. You’re not like that, mmm – that fellow from Greece -- see there’s devotion."
And then He said, "Oh, I see. Last time how did you come to Prashanthi Nilayam? How did you reach here?"
"Swami, I walked from Bangalore airport to Puttaparthi."
"Oh, how many miles?"
"180 miles, Swami."
"How long did it take?"
"Four days, Swami."
"Oh, did you just walk like that?"
"No Swami, I carried 18 kilos of luggage on my back."
He walked for four days to reach Prashanthi Nilayam.
Swami said, "Anyone of you like this? See, see his devotion."
Then Swami said, " How long have you been coming to Puttaparthi?"
"Swami, 29 years. I’ve been visiting here for 29 years."
"Ah, what did you do in those days?"
"Swami, I used to collect sand from Prashanthi Nilayam and put it in a
bag. Wherever You walked, I collected the sand. I collected it in bags
and took it back to Greece. I kept it there in my puja room at the altar," he said.
"Did you hear that, boys? You see Swami every day. See that Greece man."
He teased them like that.
And then Swami said, "Marriage, are you married?
"No, Swami, no."
"No? For some help with cooking, why don’t you marry?"
"No, Swami. I don’t want to marry."
"Why?"
"No, Swami," he cried.
Then Swami looked at me and said, "Why does he cry?"
I said, "Swami, those who got married cry, and I am happy this fellow,
who is not married, is also crying. So, both of us cry - no
difference. Because of the fear of marriage, he is crying. Because we
got married, we are crying. Alright, let us cry in chorus!” That’s what
I said.
He said, "Swami, no marriage."
And then Swami said, "You are the only fellow who came here?"
"No Swami, my friend is also sitting there."
"Your friend?"
"Yes."....................
Then Swami said, "Hey George, all your relations are in Greece. Why do you come here when all your relatives are in Greece?"
"No Swami, I have no relations."
"You have no relatives?"
"No."
"It’s strange. You have no relations?" Swami asked again.
"Swami, Sai devotees are my relations. I don’t have anybody else."
Bhagavan was happy.
"George, are you going to stay here for the Birthday?"
"No Swami, I must go back."
"You must go back? Why?"
"We celebrate Your Birthday there in Greece."
"I see. How do you celebrate? How?
"Swami, with balloons and lights - lights, illuminations, balloons, distribution of sweets."
"Oh, I see. How many devotees are there in Greece?"
"Swami, ministers, officers, educated - many people are Your devotees."
"Oh, good, good, all right. You go to Greece and celebrate Baba’s Birthday.
Swami went inside and gave him new clothes as His Birthday gift. That’s what happened on the 1st of November and the 28th of October.
http://sathyasaiwithstudents.blogspot.in/2013/01/these-devotees-from-greece-have-real.html#.UQdlIvKbrCt
Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011
GLOBAL AKANDA BHAJANS 12-13 NOEMΒΡΙΟΥ 2011
THOUGHT FOR THE DAY
12th November 2011
This day you have resolved to imbibe Divine Bliss by reciting the glory of God in chorus and with music, continuously for twenty-four hours (Akhanda Bhajan). This programme will yield good results. For in this busy age of fear and anxiety, the remembrance of God and the repetition of His name is the single means of liberation that is accessible to all. Bhajan (devotional singing in a group) is more important than even bhojan (food). Bhajan is a good disciplinary process by which desire and anger can be kept away. This day-long bhajan will generate divine vibrations and purify. I bless those who breathe this vibration to be healthier and more upright in their behaviour. Be united in remembering God and encourage one another as you proceed along the path; then success is assured.
Tην σημερινή ημέρα έχετε αποφασίσει να εμποτιστείτε με θεϊκή ευδαιμονία απαγγέλλοντας ομαδικά και με την συνοδεία μουσικής τη Δόξα Του Θεού, συνεχώς επί είκοσι τέσσερις ώρες ('Ακαντα Μπάτζανς). Αυτό το πρόγραμμα θα αποφέρει άριστα αποτελέσματα. Διότι σ’ αυτή την πολυάσχολη εποχή του φόβου και της ανησυχίας, η ενθύμηση Του Θεού και η επανάληψη του Ονόματός Του είναι το μόνο μέσο λύτρωσης το οποίο είναι προσιτό σε όλους. Τα Βhajans (θρησκευτικοί ομαδικοί ψαλμοί) είναι πιο σημαντικά ακόμα και από την τροφή (bhojan). Τα Bhajans είναι μια διαδικασία πειθαρχίας μέσω της οποίας οι επιθυμίες και ο θυμός μπορούν να κρατηθούν μακριά. Αυτοί οι ολοήμεροι ψαλμοί (bhajans) θα παράγουν θεϊκές δονήσεις και θα εξαγνίσουν. Ευλογώ όλους εκείνους οι οποίοι αναπνέουν αυτή την δόνηση να είναι υγιέστεροι και πιο σωστοί στην συμπεριφορά τους. Να είστε ενωμένοι με την υπενθύμηση του Ονόματος Του Θεού και να εμψυχώνετε ο ένας τον άλλον καθώς προχωρείτε στο μονοπάτι... Τότε η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη.
- ΒΑΒΑ
Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011
Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011
Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011
Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011
Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2011
SAI BABA PRANAM By Sathya Sai Centre
SAI BABA PRANAM
Sai Baba Pranam Shirdi Baba Pranam
O Mere Atma Ram Lelo Mere Pranam
Ishwara Allah Ram Sab Ke Ghar Sai Ram
Poorna Karo Mere Kam Parama Shanti Priya Ram
O Mere Atma Ram Lelo Mere Pranam
Ishwara Allah Ram Sab Ke Ghar Sai Ram
Poorna Karo Mere Kam Parama Shanti Priya Ram
Τρίτη 1 Νοεμβρίου 2011
Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011
Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011
Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011
H ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ
Η γέννηση και ο θάνατος προκύπτουν από μια ψευδαίσθηση. Σε τούτο τον κόσμο γεννιούνται και πεθαίνουν καθημερινά πολλοί άνθρωποι. Επομένως η γέννηση και ο θάνατος είναι τυχαία συμβάντα τα οποία ανακύπτουν ανάλογα με τον τόπο τον χρόνο και τις συνθήκες που επικρατούν.
Μεταξύ της γεννήσεως και του θανάτου, ο άνθρωπος θα δελεαστεί απ΄το φυσικό του σώμα και θ΄ αναπτύξει διάφορες σχέσεις στο φυσικό επίπεδο. Θα ταυτιστεί με το σώμα του και θα παρασυρθεί απο συναισθήματα εγωισμού και ιδιοκτησίας. Αυτό είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό λάθος. Η διάρκεια αυτών των σχέσεων θα είναι ανάλογη της διάρκειας του φυσικού σώματος. Όταν όμως το σώμα αυτό χαθεί, έχετε σκεφτεί τι θα συμβεί τότε στην σχέση σας;
Η αληθινή σχέση υπάρχει μόνο στο ψυχικό επίπεδο και ποτέ στο φυσικό. Πρίν απ΄την γέννηση ενός σώματος δεν υφίσταται καμμιά σχέση.
Στην πραγματικότητα, τόσο η γέννηση όσο και ο θάνατος είναι το αποτέλεσμα μιας πλάνης (bhrama), η οποία σας εμποδίζει να συνειδητοποιήσετε την Θεότητα (Brahma).
Kάποιος που έχει παγιδευτεί στα δίχτυα των επίγειων απολαύσεων, δεν είναι σε θέση να κατανοήσει την Ανώτερη Αρχή της Υπέρβασης του Εαυτού.....
SRI SATHYA SAI BABA
Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011
HAPPY DIWALI !!!
DIPAVALI H DIWALI . H ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ SRI SATHYA SAI BABA
....Η θλίψη, η απώλεια, η απογοήτευση, η αποτυχία, η ασθένεια είναι μορφές του σκότους. Για να διαλυθεί το σκοτάδι αυτό, θα πρέπει να λάμψει το Φως. Το Θείο Φως. Αυτό που θα ζεστάνει τις καρδιές, θ' απαλύνει τον πόνο, θα φέρει υγεία, ευδαιμονία και ευημερία....
Το σκοτάδι όμως και το φως ειναι άρρικτα συνδεδεμένα μεταξύ τους και συνεχώς εναλλάσονται. Αν δεν υπάρχει σκοτάδι δεν μπορεί να υπάρξει φως. Αν δεν υπάρχει θλίψη και πόνος δεν μπορεί κανείς να καταλάβει την αξία της ευτυχίας ....
Σύμφωνα με το μύθο, ο Θεός Κrishna νίκησε την μέρα αυτή τον δαίμονα Narakasura. Στο βασίλειο του δαίμονα αυτού βασίλευε το σκοτάδι, η κακία και ο πόνος. Οι γυναίκες του βασιλείου ήταν δέσμιες του δαίμονα και οι άνδρες βασανίζονταν απ' τον ίδιο. 'Ολες οι γυναίκες μην έχοντας που αλλού να στραφούν, προσευχήθηκαν στον Krishna για την σωτηρία τους. Εκείνος εισάκουσε τις προσευχές τους, πολέμησε με τον δαίμονα και τον νίκησε με την βοήθεια του Sathyabhama. Aπελευθέρωσε όλες τις γυναίκες και τις προέτρεψε να γυρίσουν στα σπίτια τους και στις οικογένειες τους. Εκείνες έπεσαν στα πόδια Του και Τον εκλιπαρούσαν να τους επιτρέψει να μείνουν κοντά Του. Του ζήτησαν να γίνει Εκείνος ο Προστάτης και "σύζυγός τους". Έμειναν γνωστές με το όνομα Gopikas, οι δέκα έξι χιλιάδες (16.000) "σύζυγοι" του Θεού Κrishna.
Ο Κrishna νίκησε τον δαίμονα με την βοήθεια του Sathyabhama (Sathya-αλήθεια). Ο καθένας λοιπόν απο μας έχει καθήκον ιερό να σέβεται την Αλήθεια και να πορεύεται μ΄αυτήν στην ζωή του.
Οι Gοpikas συμβολίζουν την φυλακισμένη ψυχή μας μες το σκοτάδι της άγνοιας, των φόβων και των παθών. Όλα αυτά θα διαλυθούν μόνο με την βοήθεια και την προστασία του Θεού. Τότε θα λάμψει το Φως της Αλήθειας και θα έρθει η απελευθέρωση της ψυχής απ' τα επίγεια δεσμά της.
Αυτήν την νύχτα της Ν.Σελήνης όλοι οι πνευματικοί αναζητητές προσεύχονται για την έλευση του Θείου Φωτός που θα διαλύσει τον σκοτάδι της άγνοιας. Το Φως αυτό για ολόκληρη την Πλάση αλλά και για τους ανθρώπους που ζουν μέσα σ' αυτήν είναι το Dharma ( Ιερό Kαθήκον ). Το Dharma είναι η ανάσα κάθε πράξης που συμβαίνει σ' ολόκληρη την Φύση. Χωρίς Dharma δεν θα μπορούσε να υπάρχει ζωή......
......Το Dharma ειδικά για τους ανθρώπους είναι τριπλό. Αφορά το σώμα, το μυαλό και την ψυχή τους. Είναι η αρμονία που θα πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στις σκέψεις τα λόγια και τις πράξεις τους. Είναι η Αλήθεια που θα πρέπει να βασιλεύει στον λόγο τους. Είναι οι ενάρετες πράξεις που θα κυριαρχούν στην ζωή τους. Αλλά είναι και οι Θεικές εμπειρίες που θα τρέφουν την ψυχή τους .....
Την ημέρα του Diwali όλες οι φλόγες θα ανάψουν απο ένα κερί. Όμοια και οι ψυχές των ανθρώπων θα φωτιστούν απο το Άκτιστο Φως του Ενός Θεού.....
Σε πολλές περιοχές της Ινδίας το Diwali είναι μια μέρα αφιερωμένη στην λατρεία της Θεάς Lakshmi, την θεά της καλής τύχης και της ευημερίας. Σηματοδοτεί την τελευταία συγκομιδή του έτους πριν την έλευση του χειμώνα. Οι αγρότες ευχαριστούν την Θεά και προσεύχονται σ΄Αυτήν για την ευημερία της επόμενης χρονιάς. Οι πιστοί καθαρίζουν τα σπίτια τους τα στολίζουν με ragoli και γιρλάντες απο λουλούδια αφιερωμένα στην Θεά.
......-Oι άνθρωποι δεν θα πρέπει να έχουν μοναδικό σκοπό την απόκτηση του πλούτου με οποιονδήποτε τρόπο στην ζωή τους. Αυτό θα πρέπει να γίνεται μόνο με τίμια μέσα. Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν ανέντιμους τρόπους για την απόκτηση και την συσσώρευση του πλούτου, χωρίς να νοιάζονται για την ευημερία της κοινωνίας, παρόλα αυτά ακολoυθούν τα τυπικά έθιμα της γιορτής και ζητούν ακόμα μεγαλύτερα πλούτη... Κατί τέτοιο δεν είναι ποτέ αρεστό στον Θεό. Εκείνος το μόνο που ζητά απ' τους ανθρώπους είναι να καθαρίσουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους και να τα προσφέρουν αγνά, όμοια με άνθη ευωδιαστά στον Θεό. Να νικήσουν το "Εγώ" μέσω του Dharma. Nα διώξουν το σκοτάδι της άγνοιας, του θυμού και του φόβου. Να καταφέρουν να διακρίνουν το μόνιμο απ το προσωρινό και να υψωθούν όπως η φλόγα του κεριού πρός τον Θεό....
-Ακολουθήστε το Θείο Φως που υπάρχει μέσα σας. Αυτό είναι το Φως της Ευδαιμονίας.
Sri Sathya Sai Baba
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)