Ω Κόσμε Αόρατε ( μέρος δεύτερο)

     Ο ήλιος έγερνε να βασιλέψει, μεγάλωσαν οι σκιές, αλλά η κάψα της μέρας δεν είχε καταλαγιάσει ακόμα, όταν κίνησα απο τον ξενώνα να πάω να παρασταθώ στην περίφημη αποψινή  θρησκευτική τελετή, σε μια μικρούτσικη ροτόντα, που τη λεν Σάντη Βέντικα. Βρίσκεται λίγο πιο πέρα, μπροστά απο τον κυρίως Ναό και μοιάζει πιότερο με υπαίθρια εξέδρα για ορχήστρα, απο αυτές που συναντά κανείς στα πάρκα της Δύσης: με στρογγυλό χαριτωμένο κουμπέ, υπερυψωμένο πάτωμα και χαμηλό κάγκελο.

     Αδύνατο να πλησιάσει κανείς μέσα σ' αυτό το αδιαχώρητο. Ξεχείλισαν τα υπόστεγα κι όλος ο κόσμος τριγύρω απο τη ροτόντα, ως την περίμετρο του άσραμ, είναι μια πυκνή ανθρώπινη μάζα. Κάποιος εθελοντής σίμωσε, με πήρε και με οδήγησε μέσα απο τη βουβή ανθρωπομερμηγκιά, σ' ένα ψαθωτό πέρασμα που χώριζε τις γυναίκες στα δεξιά και τους άντρες στ' αριστερά.
     Κοντά στη Σάντη Βέντικα, έχουν κρατήσει κάποιο χώρο για τους επίσημους, τους μαθητές του Μπάμπα, τους φωτογράφους και τους λιγοστούς με μαγνητόφωνα. Επειδή ήμουν ξένος και λευκός, απο ευγένεια , μ' έβαλαν να κάτσω εκεί. Μα και τούτος ο προνομιούχος χώρος γέμισε ασφυκτικά, κι άρχισα ν' ανησυχώ. Καθόμουν κατάχαμα διπλοπόδι κι ήταν εντελώς αδύνατο ν' αλλάξω στάση... Μούδιαζα κι αν έμενα - ως είχαν προβλέψει - εκεί, πάνω  απο τρείς ώρες, σίγουρα θα με πήγαιναν κουβαλητό...

     Ο Μπάμπα ήρθε στις έξι στη Σάντη Βέντικα, περιστοιχισμένος απο μερικούς μαθητές.Ύστερα απο λίγο άρχισαν να βγάζουν λόγους...Μίλησαν διάφοροι, μα θυμάμαι, απάνω απ' όλους, έναν, το Σούρια Πρακάσα Σάστρι, απο τη Νότια Ινδία. Ήταν μεγάλος λόγιος της Σανσκριτικής και μιλούσε στην αρχαία διάλεκτο των Βέδα... Το βαθιά χαρακωμένο μούτρο του είχε κάτι το πολύ συγκινητικό - αν και δεν καταλάβαινα τα λόγια του - κοίταζα γοητεμένος και τον καμάρωνα έτσι ως ήταν τυλιγμένος τον ατλαζωτό, γαλάζιο μαντύα του!
    Θα 'ταν περίπου οχτώ και μισή, όταν ο Μπάμπα σηκώθηκε όρθιος απάνω στην ολόφωτη εξέδρα.Τραγούδησε με τη γλυκότατη φωνή του έναν ψαλμό κι ύστερα άρχισε το κήρυγμά του στη διάλεκτο Τέλουγκου.Κοιτάζω γύρω μου. Στο αντιφέγγισμα των άστρων, αμίλητα τα πλήθη κάθουνται καταγής, παρακολουθούν με απληστία κι ακούν με μυστικό συνέπαρμα τον Μπάμπα να τους μιλά. Κάπου κάπου, λέει και κάτι διασκεδαστικό. Ένα τρικυμιστό γέλιο ξεσκίζει τη σιωπή και φωτίζονται  τα πρόσωπα των ανθρώπων μέσα στην αστροφεγγιά. Ο Καστούρι σκυμμένος καταγράφει το λόγο, που αργότερα θα δημοσιευτεί στα Τέλουγκου και στα Εγγλέζικα.
     Μιλούσε, με άνεση κι ευφράδεια μεγάλη, πάνω απο μισή ώρα, ώσπου ξαφνικά η φωνή του θάμπωσε...Έκαμε να μιλήσει, δεν μπόρεσε...Οι τραγουδιστές των μπάτζαν κατάλαβαν κι ευτύς πήραν να τραγουδούν έναν ιερόν ψαλμό.Οι φωνές του κόσμου έσμιξαν με τις δικές τους...
     Ο Μπάμπα κάθισε, ήπιε μια γουλιά νερό κι έκαμε να ξανατραγουδήσει' μα στάθηκε αδύνατο... πλαντούσε...Το λαμπρό πρόσωπο του έδειχνε αγωνία και πόνο μεγάλο! Ήπιε λίγο νερό ακόμα κι έκαμε να χαμογελάσει με σπλαχνιά, για να καθησυχάσει τον κόσμο...
    Ωστόσο, οι ψαλμωδίες συνεχίζουνταν με ένταση μεγάλη και πυρετό, σα να προσπαθούσαν να τον βοηθήσουν και να του δώσουν κουράγιο. Οι μαθητές του τον κοίταζαν με αγωνία και πολλούς άντρες τους πήραν τα κλάματα...Κι εγώ, όσο κοίταζα ετούτον τον άνθρωπο να υποφέρει, η καρδιά μου σιγά σιγά έλιωνε...Παρακολουθούσα με συγκίνηση και μαχόμουν να συλλάβω το κρυφό νόημα όλης του της αγωνίας.Ποιός ξέρει, συλλογιόμουν, ίσως κι οι περισσότεροι να μην μπορούσαν να το αντιληφθούν. Μα σίγουρα, άλλο είναι να καταλάβεις κάτι με το μυαλό κι άλλο να το νιώσει η ψυχή σου. Δεν μπορούσα καθαρά να το στοχαστώ, μάντευα όμως, πως έβλεπα ένα πολύ σημαντικό γεγονός για την ανθρωπότητα...
     Ακίνητος, αμίλητος, είχα τα μάτια μου στηλωμένα στο στόμα του Μπάμπα και παρακολουθούσα με προσοχή μεγάλη, ως τη στιγμή που θα ' βγαίνε το λίνγκαμ απο το στόμα του - αν τελικά έβγαινε.
   Πάνω απο είκοσι λεφτά αγωνίζουνταν και κάπου κάπου έκαμε προσπάθεια να τραγουδήσει και να χαμογελάσει στον κόσμο. Ξάφνου, γαλαζοπράσινο δροσερό φως ξεχύθηκε απο το στόμα του και συνάμα ένα αντικείμενο, που το περιμάζωξε διπλόφουχτα στον αέρα και με μιάς το σήκωσε ψηλά με τ' ακροδάχτυλά του για να το δούν όλοι! Ένας θριαμβευτικός σκιρτημός αλάφρωσης κι ευφροσύνης διαπέρασε το συνεπαρμένο τώρα πλήθος...Ήταν ένα όμορφο πράσινο λίνγκαμ και βέβαια πολύ μεγαλύτερο απ' ο,τι θα χωρούσε στο λαιμό ενός ανθρώπου...

 

     Ύστερα, ήσυχα ήσυχα το απώθεσε απάνω σ' ένα φακό, για να το διαπεράσει το φως και ν' αντιφεγγίζεται η σμαραγδένια διαφάνειά του. Το άφηκε απάνω εκεί κι αποτραβήχτηκε απο την εξέδρα.

       Ο Σουντεράλ Γκάντι, ο νιούτσικος εθελοντής, πήγε μπροστά κι έκαμε τόπο για να περάσω ανάμεσα απο το ανθρωπομάνι. Δεν μπορούσα να σταθώ! Τα πόδια μου ήταν ξυλιασμένα... μα επιστράτεψα όλες μου τις δυνάμεις κι έφτασα έως τον ξενώνα. Κατακουρασμένος έπεσα να κοιμηθώ. Στη βραδινή σιγαλιά, μέσα στον ύπνο μου, εξακολουθούσα ν' ακούω τους ανθρώπους να ψέλνουν...Κι όταν ξημερώματα πια κατέβηκα στο περιαύλι, ο κόσμος μόλις άρχισε να σκορπίζει απο τη μεγάλη αγρύπνια. Η Γαβριέλα Στέγιερ ήταν μέσα στο πλήθος' είχε, λέει, παραμείνει κι αυτή, για την ολονύχτια λατρεία του λίνγκαμ:το άγιο, θαυματουργό σύμβολο, που εκφράζει την ανώτατη θεότητα κι είχε θαματουργά δημιουργηθεί στα σπλάχνα του Μπάμπα.

  

     Ο Θεός των γιόγκι, ο Σίβα, βοηθάει τον άνθρωπο να ξεπεράσει την ταπεινή  του φύση και να θυμηθεί την αρχέγονη θεϊκιά καταγωγή του. Χρειάζεται όμως, πρώτα-πρώτα να υποτάξει το νου του, που, ως λεν, έχει σχέση με το φεγγάρι, κι ακόμα πιστεύουν πως μια ορισμένη εποχή, το φεγγάρι βρίσκεται σε κατάλληλη θέση κι ευνοεί τον άνθρωπο σε αυτή του την προσπάθεια. Τη μέρα εκείνη, κάπου το Φλεβάρη, γίνεται στην Ινδία η μεγάλη γιορτή : το Σιβαράτρι. 'Ομως, στο Πρασάντι Νίλαγιαμ, τούτη η σεληνιακή γιορτή είναι ευοίωνη για δυο λόγους: - όχι μονάχα απο αστρολογική άποψη, μα συνάμα, γιατι το θαυματουργο φυσικό σύμβολο του Σίβα -μια υπέρλαμπρη εστία περισυλλογής κι αυτοσυγκέντρωσης - βρίσκεται εκεί μπροστά στα μάτια όλων...

    Σ' ένα ιερό βιβίο, την Ουττάρα Γκίτα, ο Θεός Κρίσνα λέει, πως το λίνγκαμ προέρχεται απο τη λέξη λίνα, που πάει να πει: ένωση    ( αδιάσπαστη μαγική ενότητα) δηλαδή, ένωση της ταπεινής φύσης του ανθρώπου με τον ανώτατο εαυτό του και με το Θεό!

 ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙO:

ΣΑΙ ΜΠΑΜΠΑ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ