Ω Κόσμε Αόρατε ( μέρος πρώτο)

Tη μέρα εκείνη, το 1966, το Σιβαράτρι έπεφτε στις 18 του Φλεβάρη. Γλυκοχαράματα γύριζα απο την καντίνα και προχωρούσα αργά, προσεχτικά, να μην ποδοπατήσω τους ανθρώπους που κοιμούνταν ολούθε, πάνω στο χώμα.Τα χτίσματα είναι κατάμεστα, ο τόπος κάτω απο τα δέντρα είναι πιασμένος, τώρα πια οι προσκυνητές στήνουν τα λημέρια τους όπου βρούν λίγο χώρο. Η άνεση δεν απασχολεί τους Ινδούς σε τέτοιες περιστάσεις.
  Το περιαύλι, ομπρός απο το μεγάλο χτίρι, το Μαντίρ, είναι κιόλα γιομάτο.Χιλιάδες άνθρωποι στέκονται όρθιοι, σιωπηλοί και με κατάνυξη και προσμένουν το Σάι Μπάμπα που θα βγεί πρωί πρωί, για να τους ευλογήσει. 'Εσμιξα κι εγώ με το πλήθος και περίμενα... Και να! η λεπτή κοκκινοφορεμένη σιλουέτα πρόβαλε ξαφνικά στο μπαλκόνι...Σήκωσε το χέρι, και με μια κάπως αργή κίνηση, βλόγησε τον κόσμο' ύστερα γύρισε την πλάτη και μπήκε στην κάμαρά του...Μου φάνηκε σήμερα κάπως απόμακρος, σα να μην ήταν καλά. Κι ο γιατρός που είχε επισκεφτεί τον Μπάμπα πρωτύτερα, μου έλεγε πως είχε σαράντα πυρετό εκείνο το πρωί.
   -Φαίνεται, πως φταίει το Σίβα λίνγκαμ που δημιουργείται στα σπλάχνα του... Τι μεγάλο μυστήριο κι αυτό! έκαμε ο γιατρός και το πρόσωπό του είχε περιχυθεί με βαθιά συγκίνηση.
   Ωστόσο, ο Μπάμπα πέρασε τη μέρα σα να ΄ταν εντελώς καλά! Κατέβηκε κάτω στον περίβολο ανάμεσα στούς ανθρώπους, που κάθονταν διπλογόνατοι καταγής και περίμεναν την ευκαιρία ν' αγγίξουν την άκρη του ρούχου του... Πήγαινε κι ερχόταν, μιλούσε, τους βλογούσε και τους μοίραζε πακετάκια με ιερή στάχτη. Ύστερα, το ίδιο πρωί, έκαμε το πρώτο απο τα δυο θάματα που κάνει δημόσια. Αυτό γίνηκε σ' ένα μεγάλο υπόστεγο, όπου δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι κάθουνταν χάμω, στριμωγμένοι σαν τις σαρδέλες, ο ένας απάνω στον άλλο. Εγώ ήμουν κοντά στον άμβωνα, ανάμεσα σε μια ομάδα φωτογράφων κι έτσι, είχα κάπως περισσότερη άνεση... Κρατούσα σημειώσεις.Να τι κατάγραψα εκείνο το πρωί:
   << Απάνω στην εξέδρα έχουν στήσει το ασημένιο άγαλμα του Σίρντη Σάι Μπάμπα. Ο Καστούρι παίρνει ένα μικρό ξύλινο λαγήνι ξέχειλο απο βιμπούτι, το σηκώνει ψηλά στον αέρα, κι αφήνει τη στάχτη να περιχυθεί πάνω στο ασημένιο άγαλμα' ύστερα το τινάζει καλά καλά, κι εξακολουθεί να το κρατά ανάερα, με το στόμιο προς τα κάτω.

   Ο Σάι Μπάμπα ανασηκώνει τώρα το χέρι του και το βυθίζει μέσα στο λαγήνι έως τον αγκώνα. Και ξάφνου με γρήγορη στακάτη, συνάμα και ανάλαφρη κίνηση το στριφογυρίζει με δύναμη (ως έκαμαν το βούτυρο οι γυναίκες, τα χρόνια τα παλιά...). Μονομιάς, η στάχτη ξεχύνεται και δε σταματά, παρά μονάχα όταν ο Μπάμπα βγάλει το χέρι του απο εκεί! 'Ετσι, συναλλάζοντας μια το δεξιό μια το αριστερό, κάμει τη στάχτη να ρέει σα χείμαρρος μέσα απο το λαγήνι, ωσότου το άγαλμα του Σίρντη Σάι έχει σκεπαστεί ολότελα απο τη στάχτη. Σε λίγο, το λαγήνι στήνεται χάμω: Το θάμα είχε συντελεστεί.

   Ο αέρας πλημμυρίζει ανείπωτη ευδαιμονία' το πρόσωπο του Καστούρι περιλάμπει απο βαθύ θρησκευτικό δέος! Παρακολουθούσα κι αποκαμάρωνα πάλι την κρυφή χάρη στους τρόπους του Μπάμπα... Κάθε του κίνηση απλή, σίγουρη, όλο αρμονία και θαυματουργική δύναμη.
Αλήθεια! όλα ετούτα είναι πράγματι καταπληχτικά! Μα δε δοκίμασα ιδιαίτερη συγκίνηση, αφού τον έχω δει τόσες φορές να παίρνει φούχτες στάχτη απο τον αέρα... >>

 Μα η μεγάλη στιγμή ακόμα δεν έφτασε, κι όλοι περιμένουν την αποψινή νύχτα και μιλούν γι' αυτήν!Κάθε χρόνο , λεν, την ιερή τούτη εποχή, ένα ή και περισσότερα Σίβα λίνγκαμ δημιουργούνται στο σπλάχνο του Μπάμπα: βγαίνουν απο το στόμα του κι ο καθένας μπορεί να παρακολουθήσει το γεγονός! Τα λίνγκαμ είναι καμωμένα απο κρύσταλλο, είτε απο πολύχρωμη πέτρα και κάποτε απο ασήμι και μάλαμα.
   -Πώς ξέρετε, αν δεν τα βάζει πρωτύτερα στο στόμα του, κι ύστερα τα ξαναβγάζει την κατάλληλη στιγμή; ρωτάω εγώ.
   Μερικοί γελούν ειρωνικά κι οι υπόλοιποι με κοιτούν με λύπηση.
   -Μα αφού μιλάει και τραγουδάει ώρες πολλές προτού βγάλει το λίνγκαμ! λέει ένας, και το σπουδαιότερο... είναι πολύ, μα πολύ μεγάλο, για να το 'χει στο στόμα του στην διάρκεια της διάλεξης' πέρσι, για να το βγάλει μάτωσαν οι άκρες των χειλιών του!
   Κι ένας άλλος προσθέτει:
   -Μια χρονιά έβγαλε εννιά! Κάπου έξι πόντους το καθένα! Για σκέψου, να τα 'χεις όλα τούτα στο στόμα σου και να μιλάς πάνω απο μιαν ώρα!
   Συλλογιέμαι, πως ακόμα κι αν τα βγάζει απο βγάζει απο μέσα του, τι νόημα έχει; Μπορεί να είναι ένα θαματουργό φαινόμενο, μα ποιός να 'ναι άραγε ο σκοπός και ποιά η σημασία του; Και τι είναι λοιπόν αυτό το Σίβα λίνγκαμ;

   Mάζεψα ένα σωρό πληροφορίες απο τους ανθρώπους στο άσραμ.Θαρρώ όμως, πως η πιο ικανοποιητική εξήγηση ίσαμε τώρα απ' όσες έχω ακουστά, για το Σίβα λίνγκαμ, είναι αυτή του δρ. Ι. Κ. Τάιμνι, στη σχολή της Θεοσοφικής Εταιρίας. Την είχα ξεχάσει, μα όταν επέστρεψα στο Αντυάρ, έριξα μια ματιά στο σημειωματάρι μου.Θ' αναφέρω με λίγα λόγια την <<εξήγηση>> : 
   To λίνγκαμ του Σίβα είναι ένα απο τ' ανώτατα <<φυσικά>> σύμβολα του Ινδουισμού, που ως συνήθως, έχουν σχήμα γεωμετρικό. Τα ονοματίζουν <<φυσικά>> όχι μόνο γιατί αντιπροσωπεύουν μιαν πραγματικότητα, μα επειδή, κατα κάποιον τρόπο, είναι οι φυσικοί φορείς αυτής της δύναμης που υπάρχει σ' αυτήν την πραγματικότητα. Το λίνγκαμ έχει σχήμα << ελλειψοειδές>> και συμβολίζει τον Σίβα και τη Σάκτη, δηλαδή, τη βασική αρχή της πόλωσης της θετικής και της αρνητικής δύναμης. Σε τούτη την αρχή των αντιθέσεων βασίζεται ολόκληρο το Σύμπαν.
   Όμως γιατί χρησιμοποιείται το <<ελλειψοειδές>> σχήμα για το συμβολισμο της αρχής της πόλωσης; Ο δρ Τάιμνι το εξηγεί έτσι: Η υπέρτατη πραγματικότητα, το Απόλυτο , ή ο Βράχμαν, ή ο Θεός, ή όπως και να το αποκαλέσουμε, δεν έχει μήτε πολικότητα, μήτε ζευγάρια αντιθέσεων... Όλες οι αρχές βρίσκονται σε ισορροπία κι αρμονία εντός του. Γι' αυτό το λόγο, η υπέρτατη πραγματικότητα συμβολίζεται με το τελειότερο μαθηματικό σχήμα, τη σφαίρα.
   Αν η σφαίρα διαιρεθεί σε δύο μέρη κι επιμηκυνθεί, τότε εμφανίζεται το <<ελλειψοειδές>>. Ετούτο το σχήμα παρασταίνει συμβολικά το αρχέτυπο ζευγάρι των αντιθέσεων, μέσα απο την αρχέγονη αρμονική μονάδα. Και απο αυτά τα δύο αναβρύζει κάθε εκδήλωση, κάθε δημιουργία και κάθε πολλαπλότητα μέσα στο σύμπαν. Το λίνγκαμ λοιπόν, είναι το βασικό σχήμα που βρίσκεται στην αρχή κάθε δημιουργίας, όπως η συλλαβή ΟΜ είναι ο βασικός ήχος.

   Στην Κοσμογονία του Ινδουισμού βλέπουμε: Απο το Ένα, το Βράχμαν, προέρχονται ο Σίβα και η Σάκτη, ο πατέρας κι η μητέρα του σύμπαντος. Στη σχέση αυτή πρέπει να παρατηρήσουμε, πως ο Σίβα δεν είναι μόνο ένα απο τα πρόσωπα της Υπέρτατης Τριάδας που αντιπροσωπεύει- την καταστροφή και την αναγέννηση- είναι ο μέγιστος Θεός, πατέρας όλων των Θεών, ο Λόγος !
   Κι όπως όλοι οι θεοί της Ινδουιστικής σκέψης... έτσι και ο Σίβα έχει το ταίρι του τη Σάκτη ή τη θηλυκή έκφραση του θείου.Κι ενώ το θείο, σαν αρσενικό, αντιπροσωπεύει τη θετική πλευρά, τη συνειδητότητα, η θηλυκή, η αρνητική πλευρά, συμβολίζει τη <<δύναμη>>. Τούτο το ζευγάρι με τα φαινομενικά αντίθετα στοιχεία συνθέτει την αρχέγονη Θεία Ουσία που δημιουργάει μέσα απο το ενάεο Γίγνεσθαι, τον φαινομενικό κόσμο...
    Κι ακόμα έχει σημασία πως το <<ελλειψοειδές>>, η μορφή του λίνγκαμ, που συμβολίζει τη θεία ουσία Σίβα-Σάκτη, παίζει ένα θεμελιακό ρόλο στη δομή και τη λειτουργεία του σύμπαντος.Βρίσκεται στη βάση όλης της ύλης μέσα στο άτομο, όπου τα ηλεκτρόνια περιστρέφονται σε ελλειπτικές πορείες, τροχιές, γύρω απο τον πυρήνα. Όμοια και στο ηλιακό σύστημα, οι πλανήτες διαγράφουν ελλειπτικές κι όχι κυκλικές τροχιές γύρω απο τον ήλιο.
   Πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν το λίνγκαμ μόνο σα σύμβολο της γενετήσιας δύναμης.Μα και ο σεξουαλισμός δεν είναι παρά μια εκδήλωση της αρχής του Σίβα-Σάκτη, που συνυπάρχουν στο λίνγκαμ. Τούτη η αρχή παρουσιάζεται σε όλα τα ζευγάρια των αντιθέσεων, αφού τίποτα δεν μπορεί να υπάρχει στο σύμπαν, που να μην έχει το αντίθετο ή την αντίθεσή του, το συμπλήρωμά τους δηλαδή. Στην πραγματικότητα, η έννοια των αντιθέσεων είναι βασική στην ίδια μας τη φύση, στο δικό μας επίπεδο αντίληψης, όπως, δεν γνωρίζουμε το φως χωρίς το σκοτάδι, τη νύχτα χωρίς τη μέρα κι ούτω καθ' εξής...

    Αν πούμε πως τούτο το λατρευτικό σύμβολο προέρχεται ολοκληρωτικά απο την πρωτόγονη φαλλική λατρεία, τότε η άποψή μας αυτή θα 'ναι λαθεμένη. Το λίνγκαμ έχει ένα πολύ πιό υψηλό νόημα και μιαν έννοια ιερή! Η λέξη στα σανσκριτικά πάει να πει σύμβολο ή έμβλημα΄ το λίνγκαμ λοιπόν είναι ένα βασικό και πρωτόγεννο σύμβολο. Στη συγκεκριμένη του μορφή εκφράζει τη θεμελιακή αρχή και δύναμη της δημιουργίας. Λογιέται το ανώτατο φυσικό αντικείμενο λατρείας και σημάδι ιερό του Θεού, γιατί έχει μια μαθηματική <<σχέση>> με την πραγματικότητα που συμβολίζει και φέρνει αυτούς που το λατρεύουν σ' επαφή με την πραγματικότητα αυτή. Το πως ακριβώς γίνεται αυτό, είναι ένα μυστήριο, λέει ο δρ. Τάιμνι, που μπορεί να το ξεδιαλύνει και να το καταλάβει κανείς, μονάχα με την εσωτερική του αντίληψη.
     Πάντως, πολλοί ισχυρίζονται πως το ιερό τούτο σύμβολο, απο πέτρα ή μέταλλο, έχει μυστικές ιδιότητες, κι είναι μέσο επικοινωνίας του ανθρώπου με τη θεία ενέργεια του πνευματικού κόσμου που αντιπροσωπεύει. Μέσα απο αυτό το δρόμο έρχονται πολλά καλά σ' αυτούς που το λατρεύουν... Όμως ο μυστικός σύνδεσμος πρέπει να γίνει απο κάποιον που γνωρίζει και τις αρχές και όλο το θρησκευτικό τυπικό λατρείας...

 Άραγες τριάντα χιλιάδες άνθρωποι θα 'καναν τόσα κοπιαστικά χιλιόμετρα ταξίδι, για να δουν το Σάι Μπάμπα να παρουσιάζει μέσα απο το σπλάχνο του, μια πέτρα - όσο θαυματουργή κι αν είναι αυτή; Αμφιβάλλω! Ωστόσο, η πέτρα που περίμεναν να δουν εκείνο το βράδυ, το λίνγκαμ,δεν ήταν συνηθισμένη...Ο θαυμαστός συμβολισμός της βρίσκεται στην καρδιά της παμπάλαιας Ινδικής πνευματικής παράδοσης... (συνεχίζεται..)
   

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

ΣΑΙ ΜΠΑΜΠΑ Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ