Avatar Declaration Day

20^th October every year is celebrated as the Avatar Declaration Day. It is on this historically significant day in the year 1940 that the young lad Sathyanarayana Raju revealed to the world His Divine identity and the glorious mission on which He has come. The following lines capture the events on that epochal day:

Sathyanarayana started for school as usual. However, within a few minutes, He returned to the house. Standing on the outer doorstep, He cast aside the books He was carrying and called out, “I am no longer your Sathya. I am Sai.” The sister-in-law came from the kitchen, only to be blinded by the splendour of the halo around Baba's head! He addressed her, “I am going; I don't belong to you; Maya (delusion) has gone; My Bhaktas (devotees) are calling Me; I have My Work; I can't stay here any longer." When the brother hurried home on hearing all this, Baba only told him, "Give up all your efforts to 'cure' Me. I am Sai; I do not consider Myself related to you".

In spite of repeated pleas, Sathya would not step into that building again. He moved in into the garden of the Excise Inspector Sri Anjaneyulu's bungalow, and sat on a rock in the midst of the trees. People came into the garden from all directions bringing flowers, fruits, incense and camphor to worship Him. The garden resonated with the voices of hundreds singing bhajans (devotional singing) and following the lines of the first prayer that Sri Sathya Sai taught them.

“Manasa Bhajare Gurucharanam Dusthara Bhava Sagara Tharanam “

(O Mind! Meditate on the Feet of the Guru, which will take you across the wearisome sea of Samsara or worldly existence.)

To celebrate this landmark event in Baba’s life, the Avatar Declaration Day is celebrated every year with devotion and gratitude.

Excerpts from Bhagawan’s Discourses:

In 2002, Avatar Declaration Day discourse Swami recalled His childhood days and shared with everyone His early years. A small excerpt is here:

“The Corporation Commissioner of Bellary and his wife played host to us for three days. They took us to the Virupaksha temple in the nearby Hampi Kshetra. Seshama Raju and his wife told Me to remain outside the temple and keep a watch over their belongings as they would go inside to have darshan of the deity. I readily agreed and remained outside. As soon as they entered the temple, to their utter astonishment, they found Me standing inside the sanctum sanctorum where the deity is supposed to be standing. Seshama Raju could not believe his eyes. He thought, "Why did he come here when I told him specifically to remain outside and take care of our belongings?" He at once came out of the temple only to find Me standing there! He again went inside and found Me there also! Still he was not convinced. He told his wife, "You go outside and keep a watch over Sathya. Do not allow him to go anywhere. Meanwhile, I will go inside and see whether he is still there." She did accordingly. He again saw a smiling Sathya standing in the sanctum sanctorum. The Corporation Commissioner was also a witness to all this. He recognised My divinity. When they came out of the temple, he caught hold of Seshama Raju's hands and said, "Raju, do not be under the impression that Sathya is your brother. He is not an ordinary person. You are deluded seeing His physical form. There is divine power in Him.

We came back to the Commissioner's house, had our food there and started our return journey to Uravakonda. The Commissioner wanted to give Me a gift. He said that he would get four pairs of shorts and shirts stitched for Me. I firmly told him that I would not accept even one. He did not want to force Me either. Then his wife suggested that a gold collar pin would be an appropriate gift for Me. In those days, it was a matter of prestige for children to wear a collar pin. Immediately, he bought a gold collar pin and put it on the collar of My shirt. I protested. Under any circumstances, I never accepted anything from others. But, Seshama Raju insisted that I accept the gift. He said that my refusal to accept the gift would amount to showing disrespect to the Commissioner. So, I obeyed him.

After returning from Hampi, I was going to school wearing the collar pin. The pin dropped on the way and could not be traced. A major change took place in Me. Worldly attachment left Me in the guise of a collar pin. I decided to embark on My mission to alleviate the sufferings of My devotees.”

Ημέρα Διακήρυξης του Αβατάρ

( Ημέρα κατά την οποία το Αβατάρ εξήγγειλε επίσημα την έλευση και παρουσία Του στην οικουμένη για τη σωτηρία της )

Η 20^η Οκτωβρίου κάθε χρόνου εορτάζεται ως Ημέρα Διακήρυξης του Αβατάρ. Κατ’ αυτή την ιστορικά σημαντική ημέρα, του έτους 1940, ο νεαρός Σατυαναράγιανα Ράτζου  αποκάλυψε στον κόσμο την Θεία Του ταυτότητα και την ένδοξή Του αποστολή για την οποία ήλθε στη γη. Στις επόμενες γραμμές αποδίδονται τα γεγονότα εκείνης της ημέρας που άφησαν εποχή :

Ο Σατυαναράγιανα κίνησε για το σχολείο του ως συνήθως. Αλλά, μέσα σε λίγα λεπτά, επέστρεψε στο σπίτι. Ενώ στεκόταν στο εξωτερικό σκαλοπάτι της εισόδου, άφησε κατά μέρος τα βιβλία του, που κρατούσε, και αναφώνησε :

-Δεν είμαι πια ο Σάτυα σας! Είμαι ο Σάι!

Η σύζυγος του αδελφού Του ήλθε από την κουζίνα με αποτέλεσμα να τυφλωθεί από τη λάμψη του φωτοστέφανου που έλαμπε γύρω από την κεφαλή του Μπάμπα! Απευθύνθηκε προς αυτήν και είπε:

-Φεύγω! Δεν ανήκω σε εσάς. Η ψευδαίσθηση τέλειωσε. Οι πιστοί μου με καλούν. Πρέπει να εκπληρώσω την  Αποστολή Μου. Δεν μπορώ να μείνω εδώ περισσότερο!

Όταν ο αδελφός Του, πληροφορημένος για όλα αυτά, έφτασε βιαστικός στο σπίτι,  ο Μπάμπα αρκέστηκε να του πει απλά:

-Σταμάτησε όλες τις προσπάθειες που κάνεις, για να Με «θεραπεύσεις». Είμαι ο Σάι. Δεν θεωρώ ότι συνδέομαι μαζί σας.

Παρά τις επανειλημμένες παρακλήσεις, ο Σάτυα δεν μπήκε σ’ εκείνο το σπίτι ξανά. Πέρασε στον κήπο με το μπανγκαλόου όπου διέμενε ο Επιθεωρητής των Έμμεσων Φόρων, ο Σρι Anjaneyulu, και κάθισε σε ένα βράχο, ανάμεσα στα δέντρα. Κόσμος συγκεντρώθηκε στον κήπο από παντού γύρω φέρνοντας άνθη, καρπούς, θυμίαμα και καμφορά, για να Του προσφέρουν λατρεία. Ο κήπος αντηχούσε από τις φωνές εκατοντάδων ανθρώπων που έψαλαν λατρευτικούς ύμνους επαναλαμβάνοντας τους στίχους της πρώτης προσευχής που τους δίδαξε τότε ο Σρι Σάτυα Σάι :

              Manasa Bhajare Gurucharanam Dusthara Bhava Sagara Tharanam

( Ω, νου! Προσκύνησε και διαλογίσου στα πόδια του Δασκάλου, ώστε να ενδυναμωθείς και να διασχίσεις την κουραστική και ανιαρή θάλασσα της Σαμσάρα, δηλαδή της κοσμικής ύπαρξης )

Προκειμένου να τιμηθεί αυτό το εξαιρετικό γεγονός, που αποτελεί ορόσημο στη ζωή του Μπάμπα, η Ημέρα Διακήρυξης του Αβατάρ εορτάζεται κάθε χρόνο με μεγάλη ευλάβεια και ευγνωμοσύνη. 

Αποσπάσματα από ομιλίες του Μπάγκαβαν

Στην ομιλία που έκανε ο Σουάμι το 2002, κατά τον εορτασμό της Ημέρας Διακήρυξης του Αβατάρ, ανέτρεξε στις μέρες της παιδικής ηλικίας Του και μοιράστηκε με όλο το ακροατήριο τις αναμνήσεις από εκείνα τα χρόνια. Ακολουθούν σύντομα σταχυολογημένα αποσπάσματα:

«Ο Επίτροπος της πόλης Bellary και η σύζυγός του μας φιλοξένησαν για τρεις ημέρες. Μας πήγαν στο ναό Virupaksha, στον κοντινό ιερό χώρο του Hampi. O Σέσαμα Ράτζου και η σύζυγός του Μου είπαν να παραμείνω έξω από το ναό, για να φυλάω τα πράγματά τους, καθώς εκείνοι θα έμπαιναν στο ναό για να πάρουν ντάρσαν της τιμώμενης θεότητας. Το δέχθηκα πρόθυμα και έμεινα έξω. Μόλις μπήκαν στον ναό, και προς μέγιστη έκπληξή τους, Με βρήκαν να στέκομαι όρθιος στον ιερό άδυτο χώρο, στα άγια των αγίων, όπου υποτίθεται ότι ίσταται η τιμώμενη θεότητα. Ο Σέσαμα Ράτζου δεν πίστευε στα μάτια του. Σκέφτηκε: «Γιατί ήλθε εδώ, αφού ρητά του είπα να μείνει έξω και να φροντίζει τα πράγματά μας;». Βγήκε αμέσως από το ναό, και με είδε να στέκομαι εκεί έξω! Ξαναμπήκε μέσα και με βρήκε να στέκομαι και εκεί! Και ωστόσο δεν πειθόταν. Είπε στη γυναίκα του:

-Πήγαινε έξω και επίβλεψε άγρυπνα τον Σάτυα. Μην τον αφήσεις να πάει πουθενά. Στο μεταξύ θα πάω μέσα για να δω αν είναι ακόμα εκεί.

Εκείνη έκανε όπως της είπε. Ο ίδιος είδε και πάλι τον Σάτυα να στέκεται στα άγια των αγίων χαμογελώντας. Ο Επίτροπος ήταν επίσης παρών και μάρτυρας όλων αυτών των γεγονότων. Ο άνθρωπος εκείνος αναγνώρισε την Θεία Φύση Μου. Όταν βγήκαν από το ναό, έπιασε τα χέρια του Σέσαμα Ράτζου και είπε:

-Ράτζου, μη μένεις με την εντύπωση ότι ο Σάτυα είναι αδελφός σου. Δεν είναι  άνθρωπος συνηθισμένος. Παραπλανιέσαι βλέποντας το φυσικό σώμα Του. Μέσα του υπάρχει Θεϊκή δύναμη.

Επιστρέψαμε στο σπίτι του Επιτρόπου, φάγαμε εκεί και κινήσαμε για το ταξίδι της επιστροφής μας στην Ουραβακόντα. Ο Επίτροπος ήθελε να Μου κάνει ένα δώρο.  Είπε ότι θα έπαιρνε τέσσερα σόρτς και πουκάμισα ραμμένα για Μένα. Σταθερά του είπα ότι δεν θα δεχόμουν ούτε και ένα. Αλλ’ ούτε κι’ εκείνος επιθυμούσε να με πιέσει. Τότε η σύζυγός του πρότεινε ότι κατάλληλο δώρο για Εμένα θα ήταν μια χρυσή καρφίτσα για το κολάρο. Εκείνο τον καιρό ήταν ζήτημα κύρους για τα παιδιά να φορούν στο κολάρο καρφίτσα. Αμέσως αγόρασε μια χρυσή καρφίτσα κολάρου και την έβαλε στο κολάρο του πουκάμισου που φορούσα. Αντέδρασα. Ποτέ δεν δεχόμουνα οτιδήποτε από άλλους, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Αλλά ο Σέσαμα  Ράτζου επέμενε να δεχτώ το δώρο. Είπε ότι η άρνησή Μου να το δεχτώ θα σήμαινε έλλειψη σεβασμού προς τον Επίτροπο. Κατόπιν αυτού τον υπάκουσα.

Μετά την επιστροφή μας από το Hampi, ξεκίνησα για το σχολείο φορώντας την καρφίτσα στο κολάρο του πουκάμισου. Ενώ βρισκόμουν στο δρόμο και βάδιζα προς το σχολείο, έπεσε η καρφίτσα και δεν αναβρέθηκε. Μια μεγάλη αλλαγή Μου είχε συμβεί. Η προσκόλληση στα εγκόσμια υλικά πράγματα απεχώρησε με τη μορφή μιας καρφίτσας κολάρου που χάθηκε. Αποφάσισα να ξεκινήσω την Αποστολή Μου, για να ανακουφίσω τους πιστούς Μου από τα βάσανα που τραβούν».

Manasa Bhajare Guru Charanam
Dustara Bhava Sagara Taranam
Guru Maharaj Guru Jai Jai
Sai Natha Sadguru Jai Jai
Sathya Sai Natha Sadguru Jai Jai

Om Namah Shivaya Οm Namah Shivaya
Om Namah Shivaya Shivaya Nama Om
Arunaachala Shiva Arunaachala Shiva
Arunaachala Shiva Aruna Shiva Om
Omkaram Baba Omkaram Baba
Omkaram Baba  Om Namo Baba