THOUGHT FOR THE DAY

Σκέψη της ημέρας

Should we shun the community in the pretext of a spiritual journey? If we must live in a community, how should we? Bhagawan explains today.

To divest oneself of all contacts with others, and tread a lonely path is a sign of weakness, of fear and not of courage. Lively association alone produces morality, justice, compassion, sympathy, love, tolerance, equanimity and many other qualities that toughen and train the character, and mould the personality of an individual. Culture is the consequence of the co-mingling of hearts and heads. A group of individuals, who are charged with hatred or contempt towards each other, cannot produce any beneficial effect on any in the group; Sama-chintha, that is, a common outlook or rather a common inward-vision is the essential factor. Common belief systems, opinions and attitudes is key. This Sama-chintha must result in a flood of divine bliss that envelops and brightens an entire community. The consciousness that one is Divine and that everyone else is equally so, is the best bond for a community, that bliss is the best atmosphere to nurture and sustain communities.

- Divine Discourse, Apr 1973.

Love will be fostered only when non-violence is practiced.

-BABA

Άραγε πρέπει να αποφεύγουμε την κοινωνία με το πρόσχημα ότι βρισκόμαστε σε πνευματικό ταξίδι; Αν πρέπει να ζούμε σε κάποια κοινότητα, τότε πώς πρέπει να ζούμε σ’ αυτήν; Ο Μπάγκαβαν μας το εξηγεί σήμερα. 

 Αν στερούμε τον εαυτό μας από την επαφή με τους άλλους και αν βαδίζουμε σε μοναχικό μονοπάτι, τότε αυτό που κάνουμε  είναι δείγμα  αδυναμίας, φόβου και έλλειψης θάρρους. Μόνο η ενεργός  συναναστροφή δημιουργεί ηθική, δικαιοσύνη, συμπόνια, συμπάθεια, αγάπη, ανεκτικότητα, αταραξία και πολλές άλλες ιδιότητες που ενδυναμώνουν και εξασκούν τον χαρακτήρα, και διαπλάθουν την προσωπικότητα του ανθρώπου. Πνευματική καλλιέργεια είναι το αποτέλεσμα που προκύπτει από την συνύπαρξη των ανθρώπων που επικοινωνούν μεταξύ τους με την καρδιά και τον νου τους. Μια ομάδα ανθρώπων που είναι φορτωμένη με μίσος και περιφρόνηση του ενός εναντίον του άλλου, είναι αδύνατο να δημιουργήσει επωφελές αποτέλεσμα για οποιονδήποτε από αυτούς που την απαρτίζουν. Αυτό που χρειάζεται ως ουσιαστικός παράγων είναι ένα κοινό όραμα ή μάλλον μια στροφή από όλους προς τον εσωτερικό κόσμο τους.  Βασική είναι η κοινή πίστη, γνώμη και συμπεριφορά. Αυτή η στροφή προς τον εσωτερικό πνευματικό κόσμο πρέπει να οδηγεί σε πλημμύρα θεϊκής ευδαιμονίας που αγκαλιάζει και φωτίζει ολόκληρη την κοινωνία. Η συνείδηση του ανθρώπου ότι έχει Θεϊκή ύπαρξη και ότι το ίδιο ισχύει για οποιονδήποτε άλλο άνθρωπο, είναι ένας άριστος δεσμός που συνδέει μεταξύ τους τα μέλη της κοινωνίας. Τούτη η ευδαιμονία είναι η καλύτερη ατμόσφαιρα για να αναπτύσσονται και να συντηρούνται οι κοινωνίες.

 

Η αγάπη καλλιεργείται και αναπτύσσεται μόνο όταν εφαρμόζεται η μη-βία.

-ΒΑΒΑ

Source: SAI INSPIRES