Δεν πρέπει
να επιδιώκετε την πνευματική ζωή έχοντας κατά νου ως στόχο σας κάποιο τελικό
αποτέλεσμα. Ο άνθρωπος, που εργάζεται για το μεροκάματο, είναι απλός εργάτης,
δεν είναι ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης. Ο μεροκαματιάρης δεν είναι ιδιοκτήτης
ούτε παίρνει τόκο ως αμοιβή για την εκτέλεση των καθηκόντων του. Νοιάζεται για
την απασχόλησή του μέσα στο καθορισμένο ωράριο, παίρνει το ημερομίσθιό του και
αναχωρεί από τον τόπο της εργασίας του. Συνεπώς, πιστεύει ότι είναι ξεκομμένος,
κάτι το ξεχωριστό, από τον οικονομικό οργανισμό όπου εργάζεται. Στο σπίτι σας,
η σύζυγος ή τα παιδιά εκτελούν τα αντίστοιχα καθήκοντά τους, αλλά δεν απαιτούν
καμιά αμοιβή. Η σύζυγος δεν ζητά κανενός είδους εισόδημα για τις δραστηριότητες
που επιτελεί. Εκτελεί τις υποχρεώσεις της με ειλικρίνεια, αγνότητα και
τελειότητα, και φροντίζει για τα πάντα μέσα στο σπίτι. Εκείνος που προσεύχεται,
για να επιτύχει απλά και μόνο κάποιο συγκεκριμένο αποτέλεσμα, μοιάζει με τον
μεροκαματιάρη. Ο άνθρωπος που χαίρεται την αίσθηση ότι ο Θεός είναι κάτι δικό
του, ότι ο Θεός είναι πάντα μαζί του και βρίσκεται μέσα του, αυτός ο άνθρωπος
μοιάζει με τον ιδιοκτήτη. Αποκτήσετε, λοιπόν, αυτή τη μεγάλη φιλοδοξία να
υψωθείτε στο επίπεδο της νοοτροπίας του ιδιοκτήτη, όχι του υπηρέτη.
Να
θεωρείτε όλες τις πράξεις σας ως λατρεία προς τον Θεό. Το καθήκον είναι Θεός. Η
Εργασία είναι λατρεία. Ό,τι και αν συμβαίνει να το δεχόσαστε περιχαρείς ως έργο
των χειρών Του.
-ΒΑΒΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ένα σχόλιο