GREEK DEVOTEES BHAKTI
BANGALORE - PUTTAPARTHI 14/11/1993---18/11/1993
O ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟ ΘΕΟ...
Άκουσα για πρώτη φορά το Όνομά Του Σάι Μπάμπα απ' τη σύντροφό μου. Ενώ ήξερε για Εκείνον αρκετά χρόνια πριν, δεν μου είχε αναφέρει ποτέ ούτε μιά λέξη. Ένιωσα μια περίεργη επιθυμία να μάθω κι εγώ ποιός ήταν .
Είδα για πρώτη φορά τη μορφή Του σε μια φωτογραφία που είχαν κάποιοι γνωστοί μας. Είναι Άγιος μου είπαν...Κάνει θαύματα...Είναι Θεός... Η Ματιά Του έμεινε μες το μυαλό μου. Έπρεπε να μάθω και άλλα πράγματα για τον Σουάμι,όπως Τον αποκαλούσαν.
Χωρίς να το πολυσκεφτώ βρέθηκα σε κάποιο κέντρο του Σουάμι στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1992. Εκεί άκουσα για πρώτη μου φορά bhajans (λατρευτικούς ύμνους).Ο leader του κέντρου, ετοίμαζε τότε μια ομάδα ανδρών και σχεδίαζε να παραβρεθεί στα εξηκοστά έβδομα ( 67) γενέθλια του Σαι Μπάμπα, περπατώντας όλη την απόσταση απ' την πόλη Μπάνγκαλορ έως το Πουτταπάρτι, η οποία ήταν 170 σχεδόν χιλιόμετρα !!! Υπερβολή σκέφτηκα μέσα μου. Κι όμως βαθιά στην ψυχή μου ήθελα να είμαι και εγώ μαζί τους. Κάτι που έγινε πραγματικότητα μόλις ένα χρόνο αργότερα. Σαν κάποιος να είχε ακούσει τις πιό κρυφές μου σκέψεις!
Ο leader είχε ζητήσει την άδεια απ' Τον Σουάμι να επαναλάβει και την επόμενη χρονιά την "PARTHI YATRA" (Ιερο προσκύνημα) όπως την αποκαλούσαν κι Εκείνος του είχε δώσει την έγκρισή Του! Μου ζήτησε να τους ακολουθήσω και να παρεβρεθώ μαζί τους στους εορτασμούς των εξηκοστών όγδοων (68) γενεθλίων Του Bhagawan..Δέχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη.To θεώρησα μεγάλη τιμή.
Συγκεντρωθήκαμε τέσσερις άντρες. Οι τρεις είχαν ήδη περπατήσει και την προηγούμενη χρονιά. Ξεκινήσαμε απ' την Ελλάδα στις 12 Νοεμβρίου 1993 και την επόμενη μέρα φτάσαμε στην Μπάνγκαλορ. Στο Πουταπάρτι την ίδια ημέρα ξεκινούσαν τα Άκαντα Μπάτζανς.(εικοσιτετράωροι ψαλμοί). Στείλαμε τις αποσκευές μας με ταξί στο Άσραμ και κρατήσαμε μόνο ένα σακίδιο ο καθένας μας με sleeping bag και νερό .
Ξεκινήσαμε την επομένη μέρα το πρωί, αφού πρώτα οι ιδιοκτήτες του ξενοδοχείου έκαναν μια σύντομη τελετή, ζητώντας την εύνοια Του Θεού για το δρόμο μας. Έσπασαν καρύδες και μας πέρασαν γιρλάντες από λουλούδια στο λαιμό! Όλα τούτα έμοιαζαν με όνειρο. Mε είχαν συνεπάρει τα χρώματα και οι μυρωδιές. 'Ενιωθα ζαλισμένος. Τι όμορφη χώρα, σκέφτηκα!
Ξεκινήσαμε να περπατάμε χάραμα σχεδόν. Ήμασταν τέσσερις Έλληνες προσκυνητές, που διασχίζαμε οδοιπορικώς την καυτή άσφαλτο σε μια επαρχία της Ν.Ινδίας, φορώντας μπλουζάκια με την ελληνική σημαία! Η φλόγα όμως που έκαιγε στην καρδιά μας ήταν πολύ μεγαλύτερη. Ο leader μας εμψύχωνε κι έψαλλε μπάτζανς σ' όλη τη διαδρομή. Εμείς ακολουθούσαμε. Σχεδόν κάθε μια ώρα σταματούσαμε να ξαποστάσουμε. Παίρναμε δυνάμεις και συνεχίζαμε. Βρέχαμε τα χείλη μας με λίγο νερό και τρώγαμε ξηρούς καρπούς.
Το πρώτο βράδυ, κοιμηθήκαμε ανά δύο σε σκηνές, δίπλα σ' ένα ναό του Κρίσνα. Ξημέρωσε κι η δεύτερη μέρα κι εμείς συνεχίζαμε να περπατάμε για να φτάσουμε στο Θεό.. Στον Βhagawan ....
Πολλές φορές τα πόδια μου πονούσαν τόσο πολύ που δεν τα ένιωθα.Το περπάτημά μας γινόταν όλο και πιο δύσκολο. Όταν οι δυνάμεις μάς εγκατέλειπαν και δεν είχαμε κουράγιο να ψάλλουμε μπάτζανς, επαναλαμβάναμε μάντρα (ιερές λέξεις) νοερά. Κάθε βήμα μας και μια λέξη. " 'Ομ Σρί Σάτυα Σάι Μπαμπάγια Ναμαχά ". Διανύσαμε ολόκληρα χιλιόμετρα, επαναλαμβάνοντας μάντρα με τη Ιερή Μορφή Του Μπαγκαβαν σταθερά στο νου μας.
Τον νιώθαμε δίπλα μας, να μας οδηγεί και να μας προστατεύει.
Τον νιώθαμε να μας δροσίζει όταν βρέχαμε με νερό το πρόσωπό μας.
Τον βλέπαμε στα πρόσωπα των χωρικών που έτρεχαν να μας φέρουν λίγο φαγητό ή χυμό καρύδας.
Όσο μεγάλωνε η κούραση, τόσο πιο κοντά μας Τον νιώθαμε.
Όταν χάνονταν ο χρόνος και ο τόπος γύρω μας, υπήρχε μόνο Εκείνος κι εμείς ...
Ο ήλιος της Ινδίας έκαιγε και ταλαιπωρούσε τα κορμιά μας αλλά εμείς με κάθε βήμα θεωρούσαμε ότι προσεγγίζαμε όλο και πιό κοντά στο Θεό. Καθώς η νύχτα έριχνε απότομα τα πέπλα της , απομακρυνόμασταν απ' το δρόμο κι αποκαμωμένοι πια ξαπλώναμε. Προσευχόμασταν κι παραδινόμασταν στην αγκαλιά του Πατέρα μας. Εκείνος απάλυνε τους πόνους μας και μας ευλογούσε να συνεχίσουμε την πορεία μας. Τέσσερις ολόκληρες νύχτες κοιμηθήκαμε στην άγια γη της μακρινής Ινδίας. Ο φόβος δεν μας άγγιζε. Δεν νιώθαμε τίποτα άλλο πέρα απ την λαχτάρα να συναντήσουμε Τον Bhagawan.
Tην πέμπτη μέρα, 18-11-1993 φτάσαμε στον προορισμό μας. Ήταν σχεδόν μεσημέρι Πέμπτης όταν περάσαμε την πύλη του P. Nilayam. To απόγευμα της ίδιας μέρας ο Bhagawan με ευλόγησε να έχω το πρώτο μου Ντάρσαν.
Πλησίασε κοντά μας χαμογελώντας, πήρε τα γράμματά μας και όλο στοργή και ενδιαφέρον μας ρώτησε αν είμαστε κουρασμένοι.
- " Πόσοι είστε ; " ρώτησε τον leader και μας έκανε νόημα να σηκωθούμε . Προχωρήσαμε προς το δωμάτιο συνεντεύξεων. Είχε σταθεί στην πόρτα, μας χτυπούσε στοργικά στην πλάτη και ρωτούσε τον καθένα μας χωριστά, αν πονούσαμε.
Αυτή ήταν η πρώτη και η τελευταία μου συνάντηση με Τον Αληθινό Πατέρα όλων μας, Τον Bhagawan Sri Sathya Sai Baba.....
Ανδρέας Κ.
| Date:22 Aug 1996 | Occasion:Divine Discourse | Place:Prashanti Nilayam |
The Lord and the Devotee
Greek Devotees' Bhakti
In this context, I wish to refer to a current incident. Here are some 25 Greek devotees. They landed at Bangalore by plane. They strapped their baggage to their backs, carried water bottles in their hand and started walking all the way to Prasanthi Nilayam. Such is their devotion! At every step they recited the mantra : "Om Sri Sathya Sai Babaya Namah!" and reached Prasanthi Nilayam (cheers). I went towards them and received them on arrival at the Mandir. I asked them : "Do you feel pain in the legs!" They said, "Oh Lord! Not at all. We are ready to walk another ten miles if necessary, chanting all the way. If we had come by car, we could not have remembered the Lord's name".
DIVINE DARSHAN
PRASANTHI NILAYAM 1993
GROUP FROM GREECE
LEADER : GEORGE ANANDA
PRASANTHI NILAYAM 1993
GROUP FROM GREECE
LEADER : GEORGE ANANDA
A devotee from Greece - Prof. Anil Kumar's talk -
NOVEMBER 1st and OCTOBER 28th, 2002
A Devotee from Greece
Now I come to the 1st of November and also on the 28th of October. These two days are important in the sense that Swami spoke to a gentleman from Greece. The gentleman’s name is George. Swami stood there and just called, "Hey, Greece, come here."
The gentleman came crawling forward. I wondered if something was wrong with his feet, or something like that?
Swami said, "See how he’s coming?"
"Swami, he’s crawling on his knees."
"Out of devotion. He's not like you - to walk like rowdies. No, no. You see, he feels devotion."
"Oh, I see, Swami."
The fellow came forward and Swami asked, "Boy, what’s your name?"
"George, Swami."
"Oh, George, hmmm. What do you do?"
"Swami, I run a bookstore."
"What is the name of the bookstore?"
"’Ananda’, Swami, ‘Ananda’."
"Oh! Who else assists you?"
"Swami, my sister helps me."
"Oh, I see. What do you do?"
"Swami, bookstore cleaning, selling and all that."
"Oh, then what else?"
"We sing, Swami."
"What do you sing?"
"Sai bhajans."
"When do you sing?"
"Throughout the day."
"Where do you sing?"
"Everywhere."
Swami said, "See his devotion. You’re not like that, mmm – that fellow from Greece -- see there’s devotion."
And then He said, "Oh, I see. Last time how did you come to Prashanthi Nilayam? How did you reach here?"
"Swami, I walked from Bangalore airport to Puttaparthi."
"Oh, how many miles?"
"180 miles, Swami."
"How long did it take?"
"Four days, Swami."
"Oh, did you just walk like that?"
"No Swami, I carried 18 kilos of luggage on my back."
He walked for four days to reach Prashanthi Nilayam.
Swami said, "Anyone of you like this? See, see his devotion."
Then Swami said, " How long have you been coming to Puttaparthi?"
"Swami, 29 years. I’ve been visiting here for 29 years."
"Ah, what did you do in those days?"
"Swami, I used to collect sand from Prashanthi Nilayam and put it in a bag. Wherever You walked, I collected the sand. I collected it in bags and took it back to Greece. I kept it there in my puja room at the altar," he said.
"Did you hear that, boys? You see Swami every day. See that Greece man."
He teased them like that.
And then Swami said, "Marriage, are you married?
"No, Swami, no."
"No? For some help with cooking, why don’t you marry?"
"No, Swami. I don’t want to marry."
"Why?"
"No, Swami," he cried.
Then Swami looked at me and said, "Why does he cry?"
I said, "Swami, those who got married cry, and I am happy this fellow, who is not married, is also crying. So, both of us cry - no difference. Because of the fear of marriage, he is crying. Because we got married, we are crying. Alright, let us cry in chorus!” That’s what I said.
He said, "Swami, no marriage."
And then Swami said, "You are the only fellow who came here?"
"No Swami, my friend is also sitting there."
"Your friend?"
"Yes."....................
Then Swami said, "Hey George, all your relations are in Greece. Why do you come here when all your relatives are in Greece?"
"No Swami, I have no relations."
"You have no relatives?"
"No."
"It’s strange. You have no relations?" Swami asked again.
"Swami, Sai devotees are my relations. I don’t have anybody else."
Bhagavan was happy.
"George, are you going to stay here for the Birthday?"
"No Swami, I must go back."
"You must go back? Why?"
"We celebrate Your Birthday there in Greece."
"I see. How do you celebrate? How?
"Swami, with balloons and lights - lights, illuminations, balloons, distribution of sweets."
"Oh, I see. How many devotees are there in Greece?"
"Swami, ministers, officers, educated - many people are Your devotees."
"Oh, good, good, all right. You go to Greece and celebrate Baba’s Birthday.
Swami went inside and gave him new clothes as His Birthday gift. That’s what happened on the 1st of November and the 28th of October.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
1η Νοεμβρίου και 28η Οκτωβρίου 2002ΕΝΑΣ ΠΙΣΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑΤώρα έρχομαι στην 1η Νοεμβρίου καθώς και στην 28η Οκτωβρίου. Αυτές οι δυο ημέρες είναι σημαντικές υπό την έννοια ότι ο Σουάμι μίλησε τότε σε ένα νέο άνθρωπο από την Ελλάδα. Αυτός ο άνθρωπος ονομάζεται Γιώργος. Ο Σουάμι στάθηκε και φώναξε:-«Ε, Ελλάδα! Έλα εδώ!».Ο νέος προχώρησε έρποντας προς τα εμπρός. Αναρωτιόμουν αν είχε κάποιο πρόβλημα στα πόδια του ή κάτι τέτοιο.Ο Σουάμι είπε:«Βλέπεις πώς έρχεται;»Σουάμι, έρχεται έρποντας με τα γόνατα.«Από αφοσίωση. Δεν είναι σαν εσένα – που περπατάς θορυβώντας. Όχι, όχι. Βλέπεις; Αισθάνεται μέσα του βαθιά αφοσίωση».Ω! το βλέπω Σουάμι.Ο άνθρωπος έφτασε μπροστά και ο Σουάμι τον ρώτησε:«Παιδί, πώς σε λένε;»«Γιώργο, Σουάμι,»«Ω! Γιώργο! Μμμ! Τί δουλειά κάνεις;»«Σουάμι, έχω ένα βιβλιοπωλείο.»«Πώς ονομάζεται το βιβλιοπωλείο;»«Άναντα, Σουάμι! Άναντα!»«Ω! Ποιος άλλος σε βοηθάει;»«Σουάμι, με βοηθάει η αδελφή μου.»«Ω! Μάλιστα. Εσύ τί κάνεις εκεί;»«Σουάμι, έχω αναλάβει την καθαριότητα του βιβλιοπωλείου, εργάζομαι στις πωλήσεις και κάνω όλα τα σχετικά.»«Ω! Και μετά; Τί άλλο κάνεις;»«Ψάλλουμε, Σουάμι.»«Τί ψάλλετε;»«Σάι Μπάτζανς.»«Πότε ψάλλετε;»‘Όλη τη μέρα.»«Πού ψάλλετε;»«Παντού.»Ο Σουάμι είπε:«Πρόσεξε την αφοσίωσή του. Εσύ δεν είσαι σαν τούτον τον άνθρωπο από την Ελλάδα. Το βλέπεις ότι έχει αφοσίωση.»Και μετά ο Σουάμι είπε:«Ω! Μάλιστα. Την προηγούμενη φορά πώς ήλθες στο Πρασάντι Νίλαγιαμ; Πώς έφτασες ως εδώ;»«Σουάμι, περπάτησα από το αεροδρόμιο της Μπάγαλορ ως εδώ στο Πουταπάρτι.»«Ω! Πόσα μίλια;»«180 μίλια, Σουάμι.»«Πόσο χρόνο σου πήρε;»«Τέσσερεις μέρες, Σουάμι.»«Ω! Περπατούσες όπως τώρα εδώ;»«Όχι, Σουάμι. Μετέφερα στην πλάτη μου αποσκευές βάρους 18 κιλών.»Περπάτησε τέσσερεις μέρες, για να φτάσει στο Πρασάντι Νίλαγιαμ.Ο Σουάμι είπε:«Είναι κανένας από εσάς όπως τούτος εδώ; Βλέπετε; Βλέπετε την αφοσίωσή του;»Μετά ο Σουάμι είπε:«Επί πόσο χρονικό διάστημα έρχεσαι στο Πουταπάρτι;»«Σουάμι, 29 χρόνια. Επισκέπτομαι το Πουταπάρτι επί 29 χρόνια.»«Και τι έκανες τότε, εκείνες τις ημέρες;»«Σουάμι, μάζευα άμμο από το Πρασάντι Νίλαγιαμ και την έβαζα σε σακουλάκι. Μάζευα την άμμο από το σημείο όπου πατούσες. Την μάζευα σε σακουλάκια και την πήρα μαζί μου στην Ελλάδα. Την φύλαγα στο δωμάτιο της προσευχής». Έτσι είπε.«Το ακούσατε αυτό, παιδιά; Εσείς βλέπετε καθημερινά τον Σουάμι. Δείτε τούτο τον άνθρωπο από την Ελλάδα!».Πείραζε τα παιδιά κατ’ αυτό τον τρόπο.Μετά είπε ο Σουάμι:«Σχετικά με το γάμο, είσαι παντρεμένος;»«Όχι, Σουάμι! Όχι!»«Όχι; Γιατί δεν παντρεύεσαι; Για να έχεις και κάποια βοήθεια στο μαγείρεμα.»«Όχι, Σουάμι! Δεν θέλω να παντρευτώ!»«Γιατί;»«Όχι, Σουάμι!»Και έκλαιγε.Μετά, ο Σουάμι με κοίταξε και είπε:«Γιατί κλαίει;»Είπα:«Σουάμι, όσοι έχουν παντρευτεί κλαίνε. Και είμαι ευτυχής που τούτος ο άνθρωπος, που είναι ανύπαντρος, κλαίει κι’ αυτός. Έτσι κλαίμε και οι δυο - δεν διαφέρουμε. Κλαίει γιατί φοβάται το γάμο. Επειδή παντρευτήκαμε κλαίμε. Ας κλάψουμε, λοιπόν, εν χορώ!»Αυτό είπα.Ο Έλληνας είπε:«Όχι γάμο, Σουάμι».Και τότε είπε ο Σουάμι:«Μόνος σου ήλθες εδώ;»«Όχι, Σουάμι! Ο φίλος μου κάθεται κι’ αυτός εδώ.»«Ο φίλος σου;»«Ναι»Τότε ο Σουάμι είπε:«Ε, Γιώργο! Όλοι οι συγγενείς σου βρίσκονται στην Ελλάδα; Γιατί έρχεσαι εδώ, αφού οι συγγενείς σου βρίσκονται στην Ελλάδα;»«Όχι, Σουάμι! Δεν έχω συγγενείς!»«Δεν έχεις συγγενείς;»«Όχι!»Ήταν περίεργο. Ο Σουάμι ρώτησε:«Δεν έχεις συγγενείς;»«Σουάμι, οι πιστοί του Σάι είναι οι συγγενείς μου. Δεν έχω άλλον κανένα!»Ο Μπάγκαβαν ήταν ευτυχισμένος.«Γιώργο, θα μείνεις εδώ για τα Γενέθλια;»«Όχι, Σουάμι. Πρέπει να επιστρέψω!»«Πρέπει να επιστρέψεις; Γιατί;»«Γιορτάζουμε τα Γενέθλιά Σου εκεί. Στην Ελλάδα.»«Μάλιστα. Πώς κάνετε τον εορτασμό; Πώς;»«Σουάμι, με μπαλόνια και φώτα. Μοιράζουμε και γλυκά.»«Ω! Μάλιστα! Πόσοι είναι οι πιστοί στην Ελλάδα;»«Σουάμι, υπουργοί, αξιωματούχοι, μορφωμένοι άνθρωποι. Πολλοί άνθρωποι είναι πιστοί Σου!»«Ω! Ωραία, ωραία! Πολύ καλά. Να πας στην Ελλάδα και να γιορτάσετε εκεί τα γενέθλια του Μπάμπα.»Ο Σουάμι μπήκε μέσα και του έδωσε καινούργια ρούχα ως δώρο για τα Γενέθλιά Του. Αυτά συνέβησαν την 1η Νοεμβρίου και την 28η Οκτωβρίου.
ΤΟΥΤΟΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΑΦΟΣΙΩΣΗ….Ο Σουάμι ήλθε στην είσοδο, κατευθύνθηκε στον Δόκτορα Γκολντστάιν (που είναι επικεφαλής του Αμερικανικού Οργανισμού Σάι) και τον ρώτησε πώς ήταν. Στη συνέχεια, υλοποίησε βιμπούτι για τον Υπαρχηγό του Στρατιωτικού Επιτελείου, ο οποίος είχε έλθει να πάρει ντάρσαν από τον Σουάμι πριν αναλάβει υπηρεσία. Κατευθύνθηκε προς ένα παιδί της ομάδας εορτασμού των γενεθλίων και το ξαναρώτησε σήμερα:«Πού είναι οι καραμέλες με μέντα;»Ο Σουάμι επανέλαβε δυο φορές αυτή την ερώτηση. Μετά πήγε στην επάνω βεράντα και απευθύνθηκε σε ένα από τους στρατιωτικούς επισήμους. Τον ρώτησε να μάθει για την υγεία του. Και πριν ακόμη εκείνος απαντήσει, ο Σουάμι του υλοποίησε βιμπούτι. Πήρε την ομάδα των στρατιωτικών για συνέντευξη. Μετά τη συνέντευξη, ο Σουάμι κατευθύνθηκε προς την ομάδα των πιστών από την Ελλάδα, που είχαν διασχίσει πεζοί την απόσταση από τη Μπάνγκαλορ ως το Πουταπάρτι. Η συζήτηση μεταξύ του Σουάμι και του αρχηγού της ομάδας έχει ως εξής:Σουάμι: Είσαστε όλοι από την Ελλάδα;Αρχηγός: Ναι, Σουάμι.Ο αρχηγός έδειξε στον Σουάμι ένα φυλλάδιο. Ο Σουάμι γύρισε τις σελίδες και στράφηκε προς ένα φοιτητή:Σουάμι: Τούτοι οι άνθρωποι ήλθαν με τα πόδια στο Πουταπάρτι από τη Μπάνγκαλορ.Και ενώ έλεγε τούτα τα λόγια, γύρισε προς την ομάδα των οδοιπόρων και το επιβεβαίωσε.Σουάμι (προς τους σπουδαστές): Όλοι κουβαλούσαν μεγάλους σάκους όπου είχαν τα τρόφιμά τους, τα κλινοσκεπάσματα κλπ. Κάθε σάκος ήταν βαρύς- ζύγιζε 35 κιλά. Βάδισαν ακόμη και υπό βροχή.Μετά ο Σουάμι στράφηκε προς τον αρχητό.Σουάμι: Είσαι πιστός;Αρχηγός: ΝαιΣουάμι: Είσαι πραγματικός πιστός;Αρχηγός (έντονα): Ναι, Σουάμι!Ο Σουάμι επανέλαβε την ερώτηση δυο ακόμη φορές και ο αρχηγός απαντούσε με όλο και περισσότερο σθένος.Σουάμι (στρέφοντας προς τους φοιτητές): Βλέπετε; Ααυτή είναι αληθινή αφοσίωση και πίστη. Πραγματική αγάπη προς τον Σουάμι.Σουάμι (προς τον αρχηγό):Τι λέγατε κάθε φορά, σε κάθε σας βήμα;Αρχηγός: Om Bhagavan Sri Sathya Sai Babaya Namuha.Σουάμι (προς τους φοιτητές): Βλέπετε; Τόσο μεγάλη ήταν η πίστη τους. Συνεπώ, αυτό που έζησαν ήταν αληθινή εμπειρία. Πραγματική εμπειρία. Στο δωμάτιό του, στην Ελλάδα, βγήκα από τη φωτογραφία σε φυσική μορφή και Με είδε.Αρχηγός: Ναι, Σουάμι, Σε είδα.Σουάμι: Στο σπίτι άλλου πιστού, στην Ελλάδα, έδωσα νέκταρ (Αμρίτας). Όλοι τους έχουν πίστη. Όλοι τους έχουν ζήσει αληθινή εμπειρία. Όχι υστερία. (Δείχνοντας τους φοιτητές) Όλοι εσείς έχετε μόνο υστερία. Όχι πραγματική εμπειρία (αστιευόμενος).Ο Σουάμι πλησίασε στην ομάδα και, όταν Τον παρακάλεσαν για παδαναμασκάρα, τους ευλόγησε επιτρέποντας αυτό το προσκύνημα. Επανέλαβε τις λεπτομέρειες σχετικά με αυτή την ομάδα των Ελλήνων απευθυνόμενος προς κάποιον παλιότερο πιστό, που καθόταν κοντά στο υπόστεγο του αυτοκινήτου. Ακολούθως, ο Σουάμι κάλεσε τον αρχηγό και τον ευλόγησε λέγοντας «Να είσαι πολύ ευτυχισμένος. Πολύ ευτυχισμένος».
source: www.saiwisdom.com
&
http://sathyasaiwithstudents.blogspot.in/2013/01/these-devotees-from-greece-have-real.html#.UQdlIvKbrCt
&
http://sathyasaiwithstudents.blogspot.in/2013/01/these-devotees-from-greece-have-real.html#.UQdlIvKbrCt
